موضوع تحقیق و پژوهش حاضر، بررسی اشعار، ملک الشعرا قاضی رکن الدین محمد بن سعد بن هبه الله بن دعویدار قمی متخلص به داعی شاعرذواللسانین سده ی ششم و اوائل سده ی هفتم هجری است که به دو زبان عربی و پارسی استادانه شعر سروده است بررسی توانایی عروضی رکن الدین دعویدار، بسامد بالای بحور مورد استفاده در اشعار عربی و اشعار فارسی شاعر و تعیین اوزان شعری دیوان و وجوه اشتراک و افتراق اشعار از لحاظ عروضی و بحور مورد استفاده در اشعار عربی و فارسی شاعر و نحوه به کارگیری بحور مشترک در هر دو زبان و نیز بررسی بحور عروضی مختص به زبان عربی در اشعار فارسی و نیز بحور عروضی مختص به فارسی در اشعار عربی شاعر بحث پژوهش حاضر است.
