تفسیر «مواهب الرحمن» اثر ملا عبدالکریم مدرس، یکی از تفسیرهای مهم قرآن کریم به زبان عربی است که در ۷ جلد نوشته شده است. این تفسیر به دقت بر اساس منابع معتبر اسلامی و با توجه به اصول زبان‌شناسی و ادبیات عربی تهیه شده است. یکی از جنبه‌های برجسته این تفسیر، بررسی اشتقاق لغوی (ریشه‌شناسی) واژگان قرآنی است. در این تفسیر، ملا عبدالکریم مدرس با تکیه بر علم اشتقاق لغوی، به توضیح ریشه‌ها و معانی اولیه واژگان پرداخته و نشان داده است که چگونه این ریشه‌ها در فهم دقیق‌تر آیات قرآنی نقش دارند. این پژوهش با استفاده از شیوه توصیفی-تحلیلی در تلاش است تا با تحلیل دقیق ساختار لغوی کلمات، ارتباط میان واژگان قرآنی و مفاهیم عمیق‌تر آن‌ها را روشن سازد و از این رهگذر، جایگاه و اهمیت تفسیر مواهب الرحمن، را بر خواننده آشکار سازد. این روش نه تنها به درک بهتر متن مقدس کمک می‌کند، بلکه ابعاد جدیدی از معنای آیات را برای خواننده آشکار می‌سازد. نتایج نشان می‌دهد که ملا عبدالکریم مدرس با استفاده از این رویکرد، توانسته است پیوندی میان معانی ظاهری و باطنی کلمات برقرار کند و بدین ترتیب، تفسیری جامع و عمیق از قرآن کریم ارائه دهد که هم به نیازهای علمی و هم به نیازهای معنوی مخاطبان پاسخ می‌دهد. تفسیر «مواهب الرحمن» از این منظر، به عنوان یکی از آثار برجسته در زمینه تفسیر قرآن شناخته می‌شود که بر اساس اصول زبان‌شناسی، به ویژه علم اشتقاق لغوی، تدوین شده است.
