در فرایند آموزشِ زبان در دوره جدید ، آموزگاران به عنوان بخش اصلی و مهم نظام های آموزشی قلمداد شده اند و از نقش بسیار بااهمیتی برخوردارند . زیرا آن ها مسئولیت پیش برد آموزش را ب ر عهده دارند . لازم به گفتن است که آموزگاران نقش تأثیرگذاری در برنامه ریزی و ارائه یک برنامه آموزشی کارا و معتبر نیز دارند. در زمینه های گوناگون آموزشی، به طور گسترده به نقش بااهمیت متغیرهای مرتبط با آموزگاران، درتأثیرگذاری بر عملکرد آن ها و پیامدهای یاد گیری دانش آموزان گواهی شده است. با این وجود، پژوهش های تا اندازه محدودی در پیوند با متغیرهای معلمان در زمینه آموزش زبان انگلیسی ب ه عنوان یک زبان خارج یانجام گرفته است. به منظور از بین بردن این کمبود ، پژوهش حاضر با هدف مطالعه نقش خود انگاره و خودکارآمدی در پیش بینی فرسودگی شغلی آموزگاران زبان انگلیسی ایرانی انجام گردید . ب ه این منظور، سه پرسش نامه اعتبارسنجی شده برای اندازه گیری این متغیرها در میان 184 معلم به عنوان شرکت کننده به کار گرفته شد . این شرکت کننده ها شامل آموزگاران مرد و زن با میزان تحصیلات گوناگون دانشگاهی بودند. همچنین برای تحلیل داد هها از رویکرد مدل معادلات ساختاری برای بررسی مدل ساختاری مفروض بهره گرفته شد . یافته های به دست آمده 22 درصد / 14 درصد واریانس، و خودکارآمدی معلم 6 / نشان داد که خود انگاره معلم 5 واریانس فرسودگی شغلی را تبیین می کند. همچنی ن یافته ها بیان گر این بود که با وجود تأثیر یکتای هر دو متغیر بر فرسودگی شغلی، خودکارآمدی معلمان پیش بینی کننده قوی تری برای فرسودگی شغلی آن ها بود . در پایان، دستاوردها و پیامدهای یافته ها مورد بحث قرار گرفت.
