سکوت در سازمان ها همواره مورد توجه مدیران سازمانی، کارکنان و سایر افراد تاثیرگذار در یک سازمان بوده است. کارکنان به عنوان منابع انسانی یک سازمان همواره جز اجزای تاثیرگذار در ساختار رسمی و غیر رسمی یک سازمان هستند. در رابطه با سکوت سازمانی دیدگاه ها و به تعاریف گوناگونی مطرح شده است. گاهی به صورت مثبت معنی شده است و گاهی هم دیدگاهی منفی مبنی بر آن وجود دارد. در بیانی کلی سکوت سازمانی خودداری کارکنان از بیان ایده ها، اطلاعات، نگرانی ها و عقایدشان در مورد موضوعات مرتبط با شغل و سازمان است که یکی از پاسخ های انفعالی مهم است که کارکنان آن را در مواجهه با بدرفتاری در محل کار نشان می دهند. در رابطه با انواع مختلف سکوت در سازمان نیز به صورت کلی اجماعی مبنی بر تقسیم بندی انواع سکوت در سازمان در سه دسته ی اصلی سکوت مطیع، سکوت تدافعی و سکوت دوستانه وجود دارد. اعضای هیات علمی دانشگاه از جمله منابع انسانی ارزشمند بوده که مشارکت آن ها هم در درون سازمان و هم در ساختار اجتماعی تاثیرات بسیاری بر موفقیت و پیشرفت سازمان ها می گذارد و در مقابل سکوت سازمانی آن ها نیز چالش های بسیاری را به وجود می آورد. در پژوهش حاضر محقق به صورت مروری در ادبیات نظری این مفهوم، به بررسی تعاریف مختلف بر اساس دیدگاه های مختلف در این زمینه پرداخته و وضعیت سکوت سازمانی اعضای هیات علمی و عدم مشارکت آن ها در دانشگاه و جامعه را مورد بحث و بررسی قرار گرفته است و در نهایت نمونه هایی از تحقیقات داخلی و خارجی در رابطه ی با سکوت در سازمان در پژوهش های محققان مختلف مورد ارائه قرار گرفته است.
