رشد سریع جمعیت و توسعه شهری متناسب با آن موجب افزایش خطر سیل پذیری مناطق شهری شده و به تبع آن کیفیت و کمیت آب دست خوش تغییر میگردد. نصب و به کارگیری ابزارهای توسعه کماثر در نفوذ و ذخیره رواناب تاثیر مهمی داشته و موجب کاهش اثرات منفی شهرنشینی میگردد. در تحقیق حاضر با مطالعه شهر سنندج و تقسیمبندی آن به حوضههای مختلف، مقدار اعمال این ابزارها با توسعه منطق فازی بررسی شده است. با توجه به انتخاب مدل شبیهساز حوضه، از حساسترین و مهمترین پارامترهای ورودی این شبیهساز، درصد اعمال ابزارها بوده که این مهم با معرفی توابع عضویت فازی به منظور تعیین خطرپذیری هر حوضه و درصد بهینه اعمال ابزار حاصل خواهد شد. نتایج نشان دهندهی نیاز به استفاده ابزارها در مساحت ده درصد و بیشتر در زیرحوضهها برای رسیدن به شرایط هیدرولوژی پیش از توسعه و جبران اثرات منفی سیلاب شهری را نشان میدهد.
