با افزایش جمعیت و به طبع آن افزایش نیاز جامعه به محصولات کشاورزی و در امتداد آن ارتقاء رفاه زندگی، پیشرفت صنعت و معدن باعث شده است که نیاز به آب، این عنصر حیات بخش، و مدیریت صحیح آن اولویت یابد. مدیریت منابع آب و خاک یک امر بسیار مهم در کشورهای در حال توسعه نظیر ایران می باشد. در کشورهای در حال توسعه به علت عدم توجه به زیرساخت های اجتماعی و عطش بسیار شدید برای ساخت و ساز و پیشی گرفتن از کشورهای هم تراز، فشار زیادی به پیکره ی منابع آبی وارد می شود. عدم برنامه ریزی صحیح و نداشتن ارزیابی های منطقی محیط زیستی باعث یک تنش جدی بین کنشگران اصلی آب یعنی دولت (عامل ساخت و ساز و توسعه) و گروداران (استفاده کنندگان از منابع) شده است. ایجاد ارتباط بین این کنشگران مهم در مقوله ای به نام حکمرانی خوب میسر است. در این مقاله سعی می شود یک ارتباط منطقی بین حکمرانی خوب با توسعه پایدار و امنیت ملی ارائه گردد.
