ایران بعنوان یکی از پیشگامان عرصه مدیریت منابع آب از دیرباز همواره مشکلات آبی را بخوبی مدیریت نموده، اما امروزه ایران گریبانگیر بحرانی ناشی از سوءمدیریت منابع آب می باشد. محدودیت آب قابل دسترس، توزیع غیریکنواخت آن درکشور، الگوی نامناسب شهرنشینی و مراکز سکونت گاهی و شیوه تولید محصولات زراعی از منظر سازگاری با اقلیم کشور، از دیگر عوامل تشدیدکننده بحران آب در کشور می باشد. در این میان خشک شدن دریاچه ی ارومیه را می توان نمود واضح بحران در کشور قلمداد کرد. دریاچه ارومیه بعنوان دومین دریاچه شور دنیا از لحاظ تنوع و ویژگی زیست محیطی بعنوان یکی از غنی ترین اکوسیستم های دنیا شناخته می شد. اما در دهه ی گذشته مساحت دریاچه نزدیک به 88 درصد کاهش یافته است. راه حل های فراوانی برای نجات دریاچه عنوان می شود اما پیش از عملی کردن هر راه حلی باید به این اجماع کلی دست یافت که این بحران فاجعه بار با جنبه های زیست محیطی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی، هیدرولوژیکی و فرهنگی ناشی از سوء مدیریت منابع آب در منطقه است. فلذا مقابله با این بحران عزم ملی می طلبد. در این مقاله سعی بر این است که بر وضعیت کنونی منابع آب ایران، عوامل پیدایش بحران آب و نمود آن در دریاچه ارومیه و همچنین راه حل های برون رفت از این بحران مروری داشته باشیم.
