روش توسعه کم اثر را می توان مقاومتی در مقابل روند شهرنشینی نسبت به ایجاد تغییر در حوضه های شهری برشمرد. این روش با استقرار و جانمایی ابزارهای دوست دار محیط زیست در مکان هایی که در صورت شهر نشینی دچار تغییر می شوند، میزان تغییر در پارامترهای هیدرولوژیکی را به حداقل می رسانند. در صورت توسعه منطقه و شهرنشینی سطوح نفوذناپذیر به شدت افزایش می یابند. کاهش زمان تمرکز، افزایش حجم رواناب، کاهش نفوذپذیری را می توان از مهم ترین عواقب منفی توسعه بر شمرد. در صورت استفاده از ابزارهای توسعه کم اثر می توان روند منفی شهر نشین را متوقف کرد و نسبت به اصلاح آن اقدام نمود. در تحقیق حاضر حوضه شهرک بهشتی که به واسطه روند شهرنشینی توسعه یافته است مورد بررسی قرا گرفته است. ابتدا پارامترهای هیدرولوژیکی مربوط دوره توسعه کنونی محاسبه شده و پس از آن به تاثیر تغییرات این پارامترها در صورت استفاده از ابزارهای توسعه کم اثر در دوره بازگشت 25 ساله می پردازد.
