افزایش جمعیت در تمامی نقاط جهان، ایجاد توسعه را به دنبال خود می طلبد. این توسعه، به معنی تغییر در ماهیت موجود زمین بوده و به تبع آن تغییر در پارامترهای موجود هیدرولوژی را به دنبال خواهد داشت. مهم ترین پارامتری که در توسعه تغییر می کند نفوذناپذیری می باشد که مقدار این پارامتر متناسب با رشد جمعیت افزایش خواهد یافت. افزایش حجم رواناب، کاهش زمان تمرکز، سرعت حرکت بیشتر آب و دیگر پدیده ها را می توان به تغییر در میزان نفوذپذیری زمین مرتبط دانست. معمولا جهت جبران اثرات منفی توسعه بر چرخه هیدرولوژیکی و تعیین راهکاری برای هدایت و مهار آبهای سطحی از شبکه زهکشی بهره برده می شود که این سیستم به علت نقص در طراحی، محدودیتهای جانبی اعمال شده، عدم جانمایی توسعه های بعدی و سازگار نبودن آن با محیط زیست معمولًا با مشکل مواجه شده و عبور حجم عظیم رواناب از محدوده توسعه یافته و تشکیل سیلاب مخرب شهری را به دنبال خواهد داشت. با بروز سیلاب شهری سیستم های حمل و نقل، امدادرسانی و سایر خدمات شهری مختل شده و ممکن است خسارت های جبران ناپذیری را به دنبال داشته باشد. چرا که این سیستم ها برای مواجهه با سیلاب آمادگی کامل را نداشته و به شدت آسیب پذیر می باشند. تحقیق حاضر به کمک سیستم اطلاعات مکانی GIS به شناسایی نوع کاربری اراضی در دو دوره زمانی مختلف مورد مطالعه در شهر سنندج پرداخته و به تعیین میزان نفوذپذیری هر سطح می پردازد. از آنجایی که برای تعیین میزان تغییر در حجم سیل نیاز به مدل سازی حوضه سنندج می باشد. نرم افزار SWMM برای شبیه سازی رواناب در این تحقیق مورد استفاده قرار گرفته که توسط آژانس حفاظت محیط زیست آمریکا (EPA) ارائه شده است. جهت تعیین بهترین الگوی بارش در مدل انتخابی، پس از برازش و تعیین بهترین الگوی توزیع، خروجی های حاصل از این کار آماری، به مدل معرفی شده است. نتیجه این تحقیق نشان می دهد در اثر اعمال توسعه در شهر سنندج در یک دوره 20 ساله (1373-1393)، بسته به دوره بازگشت، از 8 تا 55 درصد به حجم رواناب افزوده شده است، دبی پیک رواناب نیز از 8 تا 86 درصد افزایش نشان می دهد، زمان تمرکز حوضه نیز از 2 ساعت به کمتر از 45 دقیقه کاهش یافته است.
