اخیرا بحران هایی مانند سونامی، زلزله، رانش زمین و نشت هسته ای سبب شده است تخلیه ی مناطق شهری که در شعاع خطر قرار دارند، به یک چالش در حوزه ی مدیریت بحران تبدیل شود. یکی از مسائل کلیدی برای کمک به مردمی که در پی مکان های امن پس از چنین فجایعی هستند طراحی یک برنامه مکان یابی پناهگاه ها و مسیریابی وسایل نقلیه جهت تخلیه کارآمد نیروی انسانی در کمترین زمان ممکن است. در شرایط رخ دادن بحران، سعی بر این است که طی زمان های مقرر و غالباً قبل از وقوع فاجعه یا بلافاصله پس از آن، مکان های ناامن و تهدیدشده از سکنه خالی و افراد تحت خطر به مکان های امن منتقل شوند. بنابراین تخلیه نیروی انسانی باید در یک بازه ی زمانی معین صورت گیرد؛ این بازه ی زمانی به «پنجره زمانی» معروف است. در نظر گرفتن محدودیت های پنجره زمانی در طرح بهینه سازی تخلیه می تواند تا حد زیادی به استفاده بهینه از زمان کمک کند. بر این اساس در این تحقیق، با در نظر گرفتن مفهوم پنجره های زمانی، تخلیه مناطق شهری در شرایط بحران در قالب یک مسأله مکان یابی-مسیریابی بررسی و به صورت یک مدل خطی عدد صحیح آمیخته، مدل سازی می گردد. به منظور اعتبارسنجی مدل ریاضی ارائه شده یک مثال عددی در ابعاد کوچک، حل و نتایج به دست آمده، تحلیل می گردد. در ادامه با توجه به ناچندجمله ای سخت بودن مسأله مورد مطالعه، الگوریتم فراابتکاری آنلینگ شبیه سازی شده به منظور حل مسائل با ابعاد متوسط و بزرگ توسعه داده می شود. مقایسه نتایج محاسباتی بر روی مسائل نمونه با نتایج به دست آمده از حل مدل ریاضی با استفاده از نرم افزار بهینه ساز، حاکی از کارایی مناسب الگوریتم یاد شده در حل مسائل با ابعاد مختلف است.
