مسأله مکانیابی شبکهای از جمله مسائل جدید در حوزه مسائل مکان یابی می باشد. در این مسأله ، جابجایی های بین تسهیلات موجود (مشتریان) و تسهیلات جدید (خدمتدهندگان) در امتداد کمان های شبکه انجام می گیرند و بدین جهت برخلاف مسائل متعارف مکان یابی، فواصل بین تسهیلات براساس معیارهای متداول اندازهگیری فاصله، محاسبه نمی شوند. مسألهای که در این تحقیق بدان پرداخته می شود از نوع مسائل گسسته است، بدین معنی که تعدادی سایت به عنوان مکان بالقوه برای احداث خدمتدهندگان وجود دارند که باید از بین آنها تعداد مشخصی جهت پوشش تقاضای مشتریان انتخاب گردند. در این نوع مسائل با ازدحام مشتریان در محل تسهیلات، صف ایجاد می شود که به آن ها مسائل مکان یابی تسهیلات پرازدحام می گویند. در مسأله تحت بررسی فرض می شود که مکان و زمان وقوع تقاضاها در امتداد کمان های شبکه، متغیرهای تصادفی مستقل هستند بدین صورت که مکان وقوع هر تقاضا به صورت یکنواخت در امتداد کمان مربوطه توزیع شده است و تقاضاها براساس فرآیند پواسون تولید می شوند. همچنین مدت زمان ارائه خدمات توسط هر یک از تسهیلات خدمت دهنده از توزیع ارلنگ با نرخ و درجه آزادی مشخص پیروی می کند. مسأله مذکور در قالب یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح غیرخطی مدلسازی می گردد که در آن، هدف، کمینه کردن مجموع زمان های سفر و انتظار مشتریان می باشد. براساس قاعده مجاورت، فرض می شود که هر مشتری به نزدیک ترین تسهیل باز مراجعه می نماید و در صورتی که برآورد آنها از مدت زمان انتظار در سیستم از مقدار آستانه مشخصی، بیشتر باشد، از ورود به صف منصرف می شوند. در صورت پیوستن مشتری به صف، خدمت به وی توسط خدمت دهنده ای با زمان های خدمت ارلنگی، انجام می گیرد. از آنجایی که مسأله تحت بررسی از جمله مسائل ناچندجمله ای سخت (NP-Hard) می باشد، برای حل آن الگوریتم فراابتکاری ژنتیک، ارائه می شود. برای آزمودن کارایی الگوریتم پیشنهادی، تعدادی مسأله تصادفی در اندازه های مختلف تولید شده و نتایج حل الگوریتم فراابتکاری با نتایج به دست آمده از حل مدل توسط نرم افزار GAMS (حل کنندهBARON) مقایسه می شوند. نتایج به دست آمده حاکی از آن است که الگوریتم ابتکاری پیشنهادی می تواند راه حل های قابل قبول را در زمان های محاسباتی کم، به دست آورد.
