در سال های اخیر مسأله پیوند جفتی کلیه به دلیل ناسازگاری های بین بیمار و اهداکننده (مانند ناسازگاری های گروه خون یا سطح پادتن بدن) به عنوان یکی از مسائل حوزه سلامت مورد توجه بوده است. این مسأله در قالب یک مدل برنامه ریزی عدد صحیح مختلط تشریح شده است. همچنین این مسأله از نوع ناچندجمله ای سخت است و عملکرد الگوریتم های ارائه شده در ابعاد کوچک، مطلوب بوده اما در ابعاد بالاتر به دلیل حجم بالای محاسبات، کارایی مناسبی ندارند. در این پژوهش با افزودن اهداکننده داوطلب و تک بیمار به استخر جفت ها، مدل سازی چرخه توسعه می یابد و علاوه بر چرخه، امکان ایجاد زنجیره ها نیز مهیا می شود. نتایج به دست آمده حاکی از این است که رویکرد جدید تعداد پیوند ها را به صورت معناداری افزایش داده و کارایی بالاتری نسبت به حالت پایه دارد.
