مکان یابی بهینه تجهیزات و تسهیلات حیاتی و حساس نظامی و غیرنظامی از جمله تمهیداتی است که در پدافند غیرعامل بدان پرداخته می شود. براساس اصول پدافند غیرعامل، تسهیلات باید در مکانی مستقر شوند که امکان اجرای مأموریت در مکان تعیین شده وجود داشته باشد. همچنین ایجاد پراکندگی و تمرکززدایی نیروها، تجهیزات و تاسیسات از اصول دیگر پدافند غیرعامل در مکان یابی تسهیلات حساس محسوب می شود. استقرار تسهیلات باید در مکانی انجام شود که نیاز به تغییر شکل عوارض و محیط پیرامون نباشد. انتخاب مکان بهینه تسهیلات با توجه به چنین اصولی از یک سو از کشف و شناسایی تسهیلات جلوگیری می کند و از سوی دیگر حجم خرابی های ناشی از حملات دشمن را کاهش می دهد. در این پایان نامه، به بررسی مسأله مکان یابی تسهیلات حساس با در نظر گرفتن اصول پدافند غیرعامل و ظرفیت محدود تسهیلات پرداخته می شود. فرض محدویت ظرفیت در این تحقیق به منظور نزدیک تر شدن مسأله به دنیای واقعی اتخاذ می شود. در نواحی جمعیتی دارای تراکم تقاضا، در نظر گرفتن چنین فرضی باعث می شود مشتریان به گونه ای مناسب و براساس معیارهای مبتنی بر فاصله یا جاذبه به تسهیلات، تخصیص داده شوند و از تخصیص حجم زیادی از تقاضا به تعداد محدودی از تسهیلات جلوگیری به عمل آید. برای بررسی این مسأله، یک مدل ریاضی دوهدفه ارائه می شود که در آن، اصول پدافند غیرعامل در قالب توابع هدف کمینه کردن میزان عدم پوشش و بیشینه کردن کمینه فاصله تسهیلات از یکدیگر، درنظر گرفته می شوند. در مدل مذکور، فرض می شود که هر یک از تسهیلات با احتمال مشخصی در زمان وقوع بحران یا جنگ، شناسایی و تخریب می گردند. همچنین مصدومین یا متقاضیان دریافت خدمات می توانند خدمت مورد نیاز خود را از هر یک از تسهیلات مستقر در یک شعاع پوشش استاندارد دریافت نمایند. به دلیل اهمیت پوشش مشتریان حساس یا حیاتی، هر مشتری علاوه بر یک تسهیل اصلی، به یک تسهیل پشتیبان نیز تخصیص داده می شود تا در صورتی که در زمان وقوع بحران، تسهیل اصلی به دلیل خرابی، قادر به پوشش مشتری نباشد، این پوشش توسط تسهیل پشتیبان، تأمین گردد. به دلیل ناچندجمله ای سخت بودن مسأله، از یک الگوریتم ژنتیک چندهدفه برای حل مسأله در ابعاد بزرگ استفاده می شود.
