حضور به موقع وسایل نقلیه امدادرسانی در زمان بحران می تواند نرخ مرگ و میر و شدت جراحات را تا حد زیادی کاهش دهد. مکان استقرار تسهیلات امدادرسانی و تعداد خدمت دهندگان (وسایل نقلیه اورژانسی) مستقر در هر تسهیل، از جمله عواملی هستند که عملکرد این تسهیلات را تحت تأثیر قرار می دهند. فاصله تسهیلات تا مراکز جمعیتی در معرض بحران، از یک سو بر مدت زمان سفر وسایل نقلیه اورژانسی و از سوی دیگر بر میزان ازدحام در تسهیلات تأثیرگذار است. وسایل نقلیه امدادرسانی از زمانی که برای ارائه خدمت، اعزام می شوند تا زمان رسیدن به مرکز امداد، در دسترس نیستند. بنابراین، افزایش فاصله تسهیل تا مشتری، باعث افزایش کل زمان خدمت و در نتیجه افزایش احتمال وقوع ازدحام در تسهیلات می گردد. از طرفی، با استقرار تعداد بیشتری مراکز امداد در نواحی پرجمعیت و تخصیص تعداد بیشتری خودروی امدادرسانی به آنها، احتمال در دسترس نبودن وسایل نقلیه و در نتیجه حجم مشتریان از دست رفته، کاهش می یابد. در این مقاله یک مدل ریاضی جهت تعیین مکان بهینه مراکز امدادرسانی و تعداد خودروهای امدادرسان با هدف بیشینه کردن متوسط نرخ مصدومان پوشش یافته ارائه می شود. از طریق حل تعدادی مثال عددی، تأثیر پارامترهای اثرگذار بر روی حجم مشتریان پوشش یافته، بررسی می گردد.
