گزارش حاضر به بررسی امکان سنجی (توجیه پذیری) اقتصادی، فنی و مالی احداث و ایجاد پارک علم و فناوری در استان کردستان می پردازد. مطالعات امکان سنجی، مجموعه ای از بررسی های گسترده است که پیش از آغاز طراحی و پیاده سازی یک طرح اقتصادی (تولیدی یا خدماتی) انجام می گیرد و هدف از آن، مشخص نمودن احتمال موفقیت طرح و تخمین معیارهای ارزیابی کارایی آن است. این مطالعات در سه بخش اصلی مطالعات اقتصادی و بازار، مطالعات فنی و مطالعات مالی به صورت متوالی انجام می گیرد. خروجی هر مرحله از مطالعات، رد یا پذیرش توجیه پذیری طرح می باشد. شرط لازم برای توجیه پذیری یک طرح، پذیرش توامان در هر سه مرحله از مطالعات است. گزارش در چهار فصل شامل کلیات مطالعات، مطالعات اقتصادی و بررسی بازار، مطالعات فنی و مطالعات مالی، تنظیم و تدوین شده است. فصل اول به معرفی تعاریف و مفاهیم به کار گرفته شده در گزارش پرداخته است. این فصل در دو بخش اصلی، ارائه شده است؛ در بخش نخست تعاریف و مفاهیمی نظیر ساختار سازمانی پارک های علم و فناوری، شیوه های طراحی و ایجاد پارک ها در ایران، موسسات مکمل و جایگزین پارک های علم و فناوری (مراکز رشد، دانشگاه ها و مراکز تحقیقاتی، واحدهای تحقیق و توسعه شرکت های تولیدی و خدماتی و شهرک های علمی و تحقیقاتی) مورد بررسی قرار گرفته اند. بخش دوم این فصل به بررسی اجمالی استان کردستان به عنوان جامعه متقاضی دریافت خدمات پارک و عوامل موثر بر تقاضای آن پرداخته است. در این فصل دلایل کلان نیاز استان کردستان برای احداث پارک علم و فناوری از دیدگاهی راهبردی مورد بحث قرار گرفته است. فصل دوم گزارش به تشریح مطالعات اقتصادی و بررسی بازار به عنوان فاز اول از چارچوب استاندارد مطالعات امکان سنجی می پردازد. هدف اصلی این مرحله از مطالعات، مشخص نمودن سهم قابل کسب از بازار محصول یا خدمات موردنظر می باشد. بر اساس چارچوب استاندارد مطالعات امکان سنجی، در این فصل به بررسی رقبا، بازار و مشتریان خدمات ارائه شده توسط پارک علم و فناوری پرداخته شده است. بدین منظور نخست به بررسی تطبیقی پارک های علم و فناوری فعال در سطح کشور پرداخته شده است. هدف از انجام این مطالعات، الگوبرداری از ساختار، شرح خدمات، چیدمان و بخش بندی پارک های موجود بوده است. در ادامه این بخش به بررسی پارک علم و فناوری استان کردستان از منظر برنامه ریزی راهبردی پ
