در این برهه از زمان، تغییرات آب و هوایی به یکی از مسائل مبرم و فوری جهانی تبدیل شده است. خسارات قابل توجه ناشی از استفاده گسترده از سوختهای فسیلی بیانگر ضرورت مبرم برای مقابله با بحرانهای محیط زیستی است. این موضوع، ایجاد راهکارهای نوآورانه در حوزه حملونقل را اجتنابناپذیر ساخته است. در این میان، روی آوردن به استفاده از خودروهای الکتریکی به عنوان یک راهحل کلیدی در کاهش آلایندههای هوا و کاهش انتشار دیاکسید کربن مطرح میگردد. ایستگاههای شارژ و تعویض باتری که به صورت دو منظوره طراحی شدهاند، نقش مهمی در پیشبرد اهداف حملونقل پاک ایفا میکنند. این ایستگاهها به مدیران شهری و سیاستگذاران حملونقل کمک میکنند تا زیرساختهای مطلوب جهت پذیرش و گسترش استفاده از خودروهای الکتریکی را توسعه دهند. در مطالعه حاضر، یک مدل ریاضی با استفاده از برنامهریزی عدد صحیح مختلط ارائه شده است که به منظور بهینهسازی مکانیابی ایستگاههای شارژ و تعویض باتری پیادهسازی شده است. هدف اصلی مدل، کاهش کل فاصلههای طی شده توسط خودروهای الکتریکی برای دسترسی به این ایستگاهها است، علاوه بر آن مقدار هزینه صرفشده را کمینه میکند. این کاهش فاصله منجر به پوشش گستردهتر نیازهای شارژ در سراسر شهر و استفاده از حداقل تعداد ایستگاههای مورد نیاز میشود. مدل مذکور همچنین شامل محدودیتهایی است که به تخصیص بهینه مشتریان به مکانهای کاندید و همچنین محدودیتهای ظرفیت و عملکرد ایستگاهها میپردازد. نتایج به دست آمده از این تحقیق بیانگر آن است که سرمایهگذاری هوشمندانه در زیرساختهای شارژ خودروهای الکتریکی، بهویژه با نگاهی استراتژیک و درازمدت، میتواند فواید قابل توجهی را برای دولتها و شرکتهای فعال در زمینه لجستیک به همراه داشته باشد. این رویکرد، علاوه بر افزایش کارآیی اقتصادی، میتواند سطح رفاه و بهزیستی اجتماعی را نیز به طور معناداری ارتقا بخشد.