سیستم خدمات فوریت های پزشکی که امروزه به عنوان EMS شناخته می شود، اصلی ترین و ضروری-ترین نیاز بهداشتی و درمانی هر جامعه است. با توجه به حساسیت فوریت های پزشکی، حضور به موقع آمبولانس و تجهیزات در محل حادثه علی رغم تمام معضلات ترافیکی، جغرافیایی و ازدحام، امری ضروری است. به دلیل اهمیت این حوزه از تصمیم گیری و بهینه سازی در کاربردهای دنیای واقعی و همچنین جذابیت های فراوان علمی، تحقیقات بسیاری در زمینه برنامه ریزی و مدیریت آمبولانس صورت گرفته است. در این مقاله، مسأله مکان یابی و اعزام مجدد آمبولانس ها در یک سیستم خدمات اورژانسی، مدنظر قرار گرفته و مدل سازی و تحلیل می شود. به دلیل ماهیت تصادفی فرآیندهای دریافت تماس های اورژانسی (ورود مشتریان) و خدمت رسانی به مصدومین، شبکه خدمات به صورت مجموعه ای از سیستم های صف در نظر گرفته می شود. در این شبکه، هر سیستم صف با مرکزیت یک مرکز اورژانس (پاسخ)، مجموعه ای از مناطق جمعیتی را پوشش می دهد. فرآیند دریافت تماس های اورژانسی به صورت یک فرآیند پواسان در نظر گرفته می شود و زمان های حرکت آمبولانس در کمان های شبکه و همچنین زمان خدمت در محل، به صورت متغیرهای تصادفی نمایی با نرخ های مشخص در نظر گرفته می شوند. فرض اصلی در مسأله تحت بررسی، امکان اعزام مجدد آمبولانس ها است بدین معنی که آمبولانس پس از اتمام خدمت در یک گره مشتری، در صورت وجود تجهیزات کافی و همچنین عدم نیاز انتقال مصدومین به بیمارستان، به محل مشتری دیگری که در صف قرار دارد، مراجعه می نماید. پس از تحلیل سیستم صف، دو الگوریتم فراابتکاری آنلینگ شبیه سازی شده برای حل مسأله در مقیاس بزرگ ارائه می شود. در الگوریتم نخست، معادلات تعادل سیستم های صف به صورت مستقیم حل و معیارهای ارزیابی عملکرد محاسبه می شوند. با توجه به افزایش نمایی تعداد معادلات تعادل با افزایش اندازه مسأله، در الگوریتم دوم از یک رویکرد شبیه سازی گسسته پیشامد برای برآورد معیار ارزیابی عملکرد سیستم های صف استفاده می شود. برای ارزیابی میزان کارایی الگوریتم های ارائه شده، تعدادی شبکه تصادفی تولید و مسأله مکان یابی و اعزام مجدد توسط الگوریتم ها حل می شود. نتایج حاکی از کارایی مناسب الگوریتم های ارائه شده و دقت بالای رویکرد شبیه سازی گسسته پیشامد است.
