منطقه حفاظت شده بیجار از تغییر کاربری زمین و چرای دام رنج می برد. از سال 1977 تاکنون تعداد گونه ی اصلی منطقه (قوچ و میش ارمنی) که در منطقه زندگی می کنند از 2000 رأس به 435 رأس کاهش یافته است. برای مطالعه ریسک زندگی حیات وحش در منطقه حفاظت شده بیجار از مدل فازی در محیط نرم افزار GIS و سنجش ازدور استفاده شد. مدل از طریق قوانین فازی بر اساس سیستم استنتاج فازی توسعه یافت. هفت شاخص انتخاب شده برای مدل شامل: نرخ تبدیل منطقه حفاظت شده، منابع طبیعی، تراکم جمعیت، نرخ رشد جمعیت، وضعیت اجتماعی، تهدید امنیت و وضعیت معیشت بودند. نرخ تبدیل منطقه حفاظت شده از تصاویر ماهواره لندست 8 برای سال های 2015 و 2016 و نقشه ی زمین های کشاورزی روستاهای منطقه حفاظت شده به دست آمد. وزن مربوط به زیر شاخص ها و قوانین فازی بر اساس نظرسنجی کارشناسان (پرسشنامه) ایجاد شد. زیر شاخص ها با فرمت وکتوری در محیط GIS برای به دست آوردن شاخص های اصلی روی هم اندازی شدند و سپس با فرمت رستری بر اساس توابع عضویت فازی برای به دست آوردن ریسک زندگی حیات وحش در منطقه حفاظت شده بیجار در سه سطح ریسک بالا، متوسط و کم روی هم اندازی شدند. نتایج نشان داد که مناطق با ریسک بالا در مکان هایی است که در آن کشاورزی، زمین های تخریب شده، تعداد بالای دام، نزدیکی به جاده ها و مناطق دور از پاسگاه های حفاظتی وجود دارد. از نتایج مطالعه حاضر می توان چنین نتیجه گرفت که سطح پایین معیشت، تعداد کم پاسگاه های حفاظتی و پایین ترین ضرایب حفاظتی، دلایل اصلی افزایش ریسک زندگی حیات وحش در منطقه حفاظت شده بیجار است.
