به دلیل مجاورت مناطق غرب و جنوب غربی کشور با بیابان های بزرگ کشور های همجوار، روز های غبارآلود در این مناطق قابل توجه است و در سال های اخیر افزایش یافته است. از این رو بررسی ذرات گردوغبار تا حدی می تواند مفید باشد. به منظور بررسی اثر الگو های گردشی در میزان غلظت ذرات معلق PM2.5 شهر سنندج از نقشه های ضخامت 500-1000 هکتوپاسکال در روز هایی که غلظت ذرات معلق PM2.5 بیشتر از حد استاندارد می باشد استفاده گردید و در تکمیل تحلیل این پدیده ها، از نقشه های مربوط به میزان حرکات قائم و ضخامت لایه 500-1000 هکتو پاسکال نیز برای توجیه وقوع آن ها استفاده شد. براساس نقشه های ضخامت لایه 500-1000 هکتوپاسکال مربوط به رخداد (24/4/1393)، ناپایداری های ایجاد شده در روز های قبل و حرکات صعودی در این منطقه می تواند با خود ذرات گرد و خاک را به سمت ایران و بویژه جنوب غرب و غرب (کردستان) هدایت نماید. در روز های قبل از رخداد پدیده (20/11/1393)، جریانات جوی که به سنندج و یا به طور کلی بر روی غرب و جنوب غرب ایران منتقل شده اند اغلب از شمال افریقا، اردن و عراق عبور کرده اند. بنابراین خشکی هوا نیز در این روز همراه با شرایط ناپایدار به وضوح مشاهده می شود. علاوه بر این وجود هسته پراتفاع بر روی سودان و حرکت پادساعتگرد جریان هوا در این منطقه باعث نفوذ هوای میانه و مرکز عربستان به سمت ایران می شود.
