قارچ Neofusicoccum parvum یکی از گونه های معروف و مهم پاتوژن گیاهان چوبی در مناطق معتدله سراسر جهان می باشد. این قارچ از 71 گونه گیاهی در 6 قاره و 21 کشور جهان گزارش شده است. در این مطالعه 33 استرین جدا شده از هفت گونه گیاهی مختلف از استانهای شمالی کشور، گیلان، مازندران و گلستان، جهت بررسی تنوع ژنتیکی براساس تعیین گروههای سازگار رویشی مورد مطالعه قرار گرفتند. تشکیل هتروکاریون (سازگاری رویشی) براساس تشکیل یا عدم تشکیل یک خط سیاه در محل تماس دو استرین ارزیابی شد. بر اساس نتایج حاصل از تلاقی استرین ها تعداد 14 گروه سازگار رویشی در جمعیت مورد بررسی شناسایی شدند. شناسایی 14 گروه در بین 33 استرین از شمال کشور در واقع حاکی از تکامل سریع و تنوع ژنتیکی بالا درون جمعیت N. parvum در ایران است. این گروه ها با اسامی VCG A تا VCG N نام گذاری شدند. گروه های B، C، D و L با 7 عضو به عنوان بزرگترین گروه ها شناخته شدند. گروه H با 3 عضو به عنوان کوچکترین گروه شناخته شد. با وجود این تعدادی از استرین ها به بیش از یک گروه سازگار رویشی تعلق داشتند. بین مناطق جغرافیایی ها و همچنین میزبان با گروه های سازگار رویشی مشخص شده، ارتباطی مشاهده نشد. بیماریزایی گروههای شناسایی شده روی گرده به عنوان میزبان غالب جمعیت مورد بررسی در حال انجام است.
