پوشش جنگلی زاگرس با مساحت بیش از 5 میلیون هکتار یکی از رویشگاه های جنگلی اصلی درختان بلوط در ایران می باشد. از مهم ترین مشکلات جنگل های بلوط زاگرس در ایران زوال درختان بلوط ناشی از عوامل غیرزیستی و زیستی از جمله قارچ های پاتوژن گیاهی مرتبط با شانکر، سرخشکیدگی و نکروز بافت های آوندی می باشد. به منظور شناسایی و پاتولوژی قارچ های مرتبط با شانکر، سرخشکیدگی و نکروز بافت های آوندی درختان بلوط دچار زوال در جنگل های زاگرس شمالی و مرکزی نمونه برداری طی فصل های تابستان و پاییز سال 1395 انجام شد و تعداد 462 جدایه متعلق به گروه های مختلف قارچی جمع آوری گردید. تمام جدایه ها براساس الگوی اثرانگشت ژنومی ایجاد شده توسط تکنیک ISSR در سطح گونه گروه بندی شدند. براساس خصوصیات ریختی و توالی نواحی مختلف ژنومی شامل LSU، ITS، RPB2، EF1-α و β-tubulin به 25 گونه از 18 جنس شامل Alternaria، Apiospora، Biscogniauxia، Botryosphaeria، Chaetomium، Cosmospora، Cytospora، Didymella، Eutypa، Fimetariella، Fusarium، Gnomoniopsis، Kalmusia، Neocosmospora، Neoscytalidium، Nigrospora، Phaeoacremonium و Stilbocrea تعلق داشتند. از مجموع 25 گونه شناسایی شده تعداد هشت گونه متعلق به شش جنس Cosmospora، Cytospora، Eutypa، Gnomoniopsis،Neocosmospora و Nigrospora برای جهان جدید می باشند. جنس های Neocosmospora (53 جدایه/ 11 درصد)، Cytospora (46 جدایه/ 10 درصد) و Biscogniauxia (40 جدایه/ 9 درصد) بیشترین فراوانی را داشتند. گونه های B. rosacearum (40 جدایه/ 9 درصد)، Kalmusia variispora (37 جدایه/ 8 درصد)، Neocosmospora sp. (35 جدایه/ 8 درصد)، Gnomoniopsis sp. (28 جدایه/ 6 درصد) دارای بیشترین فراوانی بودند. آزمون بیماری زایی روی نهال های دوساله بلوط ایرانی (Quercus brantii) در شرایط گلخانه نشان داد که گونه های Biscogniauxia rosacearum، Gnomoniopsis sp.، Neoscytalidium dimidiatum، Botryosphaeria dothidea، Obolarina persica، Neocosmospora sp. وNeocosmospora metavorans دارای بیشترین میزان بیماری زایی (از نظر طول زخم) هستند. متابولیت های ثانویه دخیل در بیماری زایی سه گونه B. rosacearum، Fi. rabenhorstii و St. macrostoma بررسی شدند که منجر به شناسایی ترکیباتی از گروه ترپنوئیدها، پلی کتیدها و فنول ها و معرفی دو ترکیب جدید Rabenchromenone و Rabenzophenone گردید.
