مطالعه حاضر یک مطالعه کیفی از نوع تحلیلی- استنباطی است که به منظور ارزشیابی از مبانی، اصول و روش برنامه ریزی درسی شاخه کاردانش انجام شد. اطلاعات مورد نیاز پژوهش به شیوه کتابخانه ای و از طریق بررسی اسناد و منابع مربوطه گردآوری شد. نتایج پژوهش نشان داد که مبانی و اصول برنامه ریزی درسی در تولید برنامه های درسی شاخه کاردانش چندان مورد توجه قرار نمی گیرد و این دو مفهوم به یک معنا تصور می شوند. آنچه که تحت عنوان اصول و مبانی برنامه درسی موجود است،گزاره های تجویزی حاوی «باید» است که ویژگی اصول برنامه درسی است،نه مبانی آن. به این ترتیب آنچه که تحت عنوان اصول برنامه درسی کاردانش آمده،علاوه بر اینکه از مبانی و پشتوانه های مستحکم برخوردار نیست،جامعیت کافی ندارد و به تمام ابعاد و ارکان برنامه درسی نپرداخته است. یکی از دلایل عمده چنین رخدادی می تواند کمبود و یا حتی نبود منبع یا منابع کافی در این زمینه باشد. کمبود شدید منابع و راهنماهای عملی در این زمینه، اقداماتی در جهت تهیه و تولید منابع جامع و کاملی در زمینه مبانی و اصول برنامه درسی شاخه کاردانش را ضروری می سازد. در ارتباط با روش تولید برنامه درسی به منظور پاسخگویی روشن به سوالات پژوهش در دو بخش طراحی و تدوین با پاسخ به سوالات خاص هربخش پرداخته شد که نتایج حاکی از آن است که به طور کلی فرایند تهیه و تولید برنامه های درسی شاخه کاردانش یک فرایند منطقی و منظم است، که مهمترین مزیت آن را می توان توجه به اعتبار بخشی برنامه های درسی ذکر کرد. الگوی طراحی برنامه درسی به طور منسجم و صریح تعیین نگردیده است، اما براساس بررسی اسناد ومنابع موجود و شیوه طراحی برنامه های درسی این شاخه که بر مبنای مهارت و پودمانهای مهارت انجام می شود، می توان ادعا کرد که با طرح برنامه درسی برمبنای شایستگی های خاص و تکنولوژی(طرح قابلیت مدار) تناسب و همخوانی زیادی دارد. فرایند طراحی برنامه های درسی این شاخه هم براساس شیوه یا رویکرد پودمانی مبتنی بر اهداف رفتاری دقیق و از پیش تعیین شده است که سایر فعالیتهای برنامه درسی از قبیل انتخاب محتوا،راهبردهای تدریس و ارزشیابی از عملکرد دانش آموزان نیز در جهت تحقق هدفهای از پیش تعیین شده است که به صورت رفتاری بیان می شوند. با عنایت به اسناد و منابع موجود، در تدوین برنامه های درسی کاردانش، خاستگاه یا جایگاه برنامه ریزی درسی ش
