فرسایش خندقی یکی از مخاطرات مهم و پیشرفته در حوضه ی مخاطرات محیطی به شمار می رود. روند رو به رشد این نوع فرسایش باعث تشدید رواناب، سیل و غیر قابل استفاده شدن زمین های کشاورزی می‌شود، همچنین در مناطقی که بهره برداری از منابع آب و خاک بیشتر از توان های طبیعی باشد سبب پیامدهای جبران ناپذیر و زیان بار در حوضه های مختلف اقتصادی و اجتماعی و حتی افزایش گرمای زمین از طریق کربن آلی خواهد شد. به همین دلیل شناسایی عوامل مهم گسترش این نوع فرسایش و نیز مکان یابی صحیح مناطق پرخطر از اهمیت ویژهای برخوردار است. هدف از این مطالعه پهنه بندی حساسیت به فرسایش خندقی در حوضه مرادقلی با استفاده از دو مدل تابع شواهد قطعی و شواهد وزنی می باشد. در محدوده مورد مطالعه حوضه مرادقلی 46 نقطه فرسایش خندقی شناسایی همچنین ۱۱ عامل مهم و تاثیرگذار در به وجود آمدن و گسترش فرسایش خندقی استفاده شده است. این عوامل عبارتند از : شیب، جهت شیب، تراکم آبراهه، فاصله از آبراهه، لیتولوژی، کاربری اراضی، فاصله از گسل، تراکم گسل، ارتفاع، شاخص رطوبت توپوگرافی و بارندگی. تمامی این عوامل در محیط سیستم اطلاعات جغرافیایی رقومی شده و نقشه هر کدام از عوامل تهیه شد. در این مطالعه از دو روش شواهد وزنی(WOE و تابع شواهد قطعیEBF) استفاده شد سپس مقدار ارزش اطلاعاتی و وزن های اختصاص یافته به هر کدام از عوامل با استفاده از مهارت محاسبات آماری در نرم افزار EXCELصورت گرفت. سپس با جمع بندی تمامی لایه های رستری نقشه نهایی حساسیت به فرسایش خندقی در هر دو روش تهیه شده و به پنج طبقه حساسیت(خطر خیلی کم، کم، متوسط، زیاد، خیلی زیاد) تقسیم بندی شده‌اند. در نهایت جهت ارزیابی و صحت سنجی مدل‌ها از منحنی ROC استفاده گردیده است که نشان داده هر دو روش مورد استفاده از دقت بالایی جهت پیش‌بینی مکانی فرسایش خندقی برخوردار هستند. مدلEBF با درصد 2/86 و مدل WOE با درصد 8/85 دارای دقت قابل قبولی هستند و با اطمینان می توان از هر دو مدل جهت پیش بینی مکانی و برنامه ریزی در جهت کنترل مخاطرهی فرسایش خندقی در تحقیقات و کارهای عملی استفاده نمود.
