اوضاع سیاسی و اجتماعی عراق در زمان جنگ جهانی دوم بسیار آشفته بود و این کشور از پیامدهای این جنگ و اشغالگری انگلیسی ها در امان نمانده بود. در چنین فضایی تضارب افکار و اندیشه ها و کشمکش های سیاسی و اجتماعی گسترش پیدا کرد و در نتیجه چنین فضایی مکاتب ادبی متعددی همچون رمانتیسم، رئالیسم، سمبولیسم و... در عرصه ی ادبیات پیدا شدند و مردم از نظر روحی و روانی تحت تأثیر این شرایط قرار گرفتند. پیره میرد و سیاب نیز در چنین شرایطی زندگی می کردند. آنان برای این که خود را از این اوضاع نابسامان روحی و روانی نجات دهند، تلاش کردند که با بازگشت به گذشته به آرامش درونی برسند و این امر به خوبی در شعر آنان منعکس شده که از آن به شعر نوستالژی یاد می شود. در واقع شعر نوستالژیک، یک فرایند ادبی است که در آن شاعران تلاش می کنند خود را از وضعیت نابسامان موجود نجات دهند و به گذشته ی خود پناه ببرند تا آرامش روحی و روانی را به دست آورند. در این پژوهش تلاش شده است که با استفاده از روش توصیفی تحلیلی به بررسی تطبیقی نوستالژی در شعر پیره میرد شاعر برجسته ی کرد و بدر شاکر السیاب شاعر نوگرای عراقی پرداخته شود.
