چکیده تمامی سوره های قرآن مجید، در کنار حقایق و معانی عمیق، از زیبایی ها و ظرافت های ادبی فراوانی نیز برخورداراست. یکی از این سوره ها، سوره ی «الرّحمن» و یا به قول پیامبر اعظم (ص)، «عروس قرآن» است. این لقب به خاطر زیبایی های معنایی و نیز ادبی و بلاغی خاصّی است که این سوره یافته است. جدا از بحث معانی و مفاهیم این سوره که خود کتاب ها و رساله ها جهت بحث و بررسی می طلبد، بخش ادبی و بلاغی آن نیز محلّی برای پژوهش های گسترده است. آرایه های ادبی و وجوه بلاغی گوناگونی را می توان در این سوره یافت. بررسی آیات این سوره نمونه های مختلف ادبی و بلاغی، از تشبیه، ایجاز، سجع، تکرار، استعاره، مراعات النّظیر و ... را آشکار می سازد. بررسی تمام این موارد بلاغی و ادبی در این مقال نمی گنجد. به همین دلیل این پژوهش تنها بررسی وجوه بلاغی «ایجاز و تکرار» که از مهم ترین و چشمگیرترین وجوه بلاغی موجود در این سوره است، را محور اصلی کار خود قرار داده است. برای بررسی این وجوه بلاغی ابتدا به ارائه ی نمونه ها و شواهدی از انواع آن ها در این سوره، پرداخته می شود و سپس اهداف کاربرد این وجوه بلاغی در این سوره، بیان و نهایتاً جنبه ی زیبایی شناسی آن ها بررسی می شود.
