چکیده ابراهیم نصرالله رمان نویس و شاعر نوگرای فلسطینی و نویسنده ی حماسه ی بزرگ «کمدی فلسطینی» است، که از شش رمان مستقل تشکیل شده است. «طیور الحذر/ 1996» اولین رمان این مجموعه و یکی از شاهکارهای ادبیات معاصر عرب است که نصرالله در آن انواع و اشکال مختلف میراث را با استفاده از تکنیک های نوین ادبی از جمله بینامتنیت برای بیان واقعیت ها بکار گرفته است . حضور متن قرآنی بعنوان یک ساختار و بافت اصلی در رمان «طیور الحذر» در قالب بینامتنیت مستقیم و غیر مستقیم از بسامد بالایی برخوردار است. نصرالله در این رمان با استفاده از متن قرآنی به بیان واقعیت ها و همچنین تحلیل عوامل و حوادثی می پردازد، که منجر به اسارت و آوارگی انسان فلسطینی شده است. مفهوم احتیاط و عبرت گرفتن محور اغلب بینامتنیت های قرآنی است. نصرالله معتقد است که ملت فلسطین هیچ گاه از گذشته ی خود درس عبرت نگرفته، و پیوسته در میان عواقب شوم اعمال و افکار خود غوطه ور است. در این پژوهش تلاش شده است با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی بینامتنی قرآنی و چگونگی بکارگیری آن در رمان «طیور الحذر» ابراهیم نصرالله مورد بررسی قرار گیرد.
