چکیده محمود درویش یکی از شاعران مبارز فلسطینی است که سالیان متمادی از عمر خود را در تبعید و زندان سپری کرد. محمود درویش در سال های زندان اشعار ویژه ای به نام حبسیات از خود به یادگار گذاشته است که آن را وقف میهن، آزادی، کرامت و هویت از دست رفته ی ملت فلسطین کرده است. محموددرویش در حبسیات خود توانسته است ازپشت میله های زندان، رسالت خود، یعنی رسواکردن دشمن و تشویق مردم به مبارزه را به خوبی انجام دهد. حبسیات او سراسر خشم و تحدی علیه غاصبان و گویای آشتی ناپذیری وی با اشغالگران سرزمین فلسطین است. در این مقاله تلاش شده است که با استفاده از روش توصیفی و کتابخانه ای و با تکیه بر جلد اول دیوان دو جلدی شاعر، مبارزه و پایداری در حبسیات وی مورد بررسی قرار گیرد و به این نتیجه رسیده است که حبسیات درویش سرشار از مثبت اندیشی صادقانه ای است که ناشی از اهداف و آرمان های والای اوست و وی شعر را ابزار مبارزه ی فرهنگی با دشمن اشغالگر می داند که حبسیات او مملو از این نوع مبارزه است و وی سلاح خود در این مبارزه را کلمه می داند تا با آن حماسه خلق کند. . کلید واژه ها: شعر مقاومت، حبسیات، محمود درویش.
