با توجه به رشد روزافزون مصرف آب، تخصیص بهینه منابع آب نیاز به توجه بیشتری دارد. در کشور ایران به علت کمبود بارندگی در اکثر حوزه های آبریز و محدود بودن منابع آب، برنامه ریزی بهمنظور شناخت امکانات و محدودیتهای منابع آب با هدف بهره برداری بهینه بسیار ضروری و اجتناب ناپذیر می باشد. استفاده از روشهای هوشمند تکاملی برای بهینه سازی تخصیص آب در دهه های اخیر بیشتر مورد توجه محققین قرار گرفته است. الگوریتم ژنتیک یکی از روشهای جدید بهینهسازی است که بیشتر برای بهینهسازی مسایل بسیار پیچیده و غیرخطی به کار میرود. در این تحقیق، محدوده مطالعاتی سد علویان و شبکه آبیاری و زهکشی صوفی چای در پاییندست آن درنظر گرفته شد. اراضی کشاورزی این محدوده شامل چهار منطقه با وسعت های متفاوت است. نتایج حاصل از این تحقیق حاکی از آن است که اختلاف مقدار آب تخصیص یافته واقعی و 0 میلیون مترمکعب است. همچنین میانگین سطح کل زیرکشت حاصل از / مقدار بهینه در مناطق مختلف به طور متوسط برابر 0 مقادیر واقعی سه درصد بیشتر از سطح کشت حاصل از مقادیر پیش بینی منابع آب است. برمبنای سطح زیر کشت بهینه، مقدار سود حاصله از فروش محصولات در منطقه نوسان داشته و روند خاصی را نشان نمیدهد.
