هادی صمیمی اخیجهانی

چکیده سیستم های کاشت، داشت و برداشت سبزیجات تا حد زیادی مکانیزه شده اند، با این وجود بازده مزرعه ای پایین محصولات و مسایلی مانند تلفات بالای مزرعه ای و آسیب های وارده به محصول سبب شده اند که سود حاصله کاهش یابد. تحقیقات اخیر بهبود سیستم های موجود و استفاده از تکنولوژی های جدید در سیستم های تولید حاضر را دربر می گیرد. مکانیزم های مکانیکی برداشت محصولات سبب کاهش تلفات مزرعه ای و آسیب های وارده، حصول بیشتر محصول و سرانجام کاهش مواد خارجی همراه با محصول برداشت شده می شوند. در این تحقیق مکانیزم بردارنده جدیدی برای برداشت اسفناج و برخی سبزیجات برگی ارایه شده است. اثر پارامتر های ارتفاع انگشتی (در سه سطح 10، 14 و 20 سانتی متر)، ارتفاع گیاه (در چهار سطح 8، 12، 15 و 20 سانتی متر)، فاصله کاشت (در جهار سطح 5، 10، 15 و 20 سانتی متر)، سرعت پیشروی وسیله (در چهار سطح 5/0، 1، 2 و 5/3 کیلومتر بر ساعت) و شیب زنجیر(در چهار سطح 5، 13، 19 و 27 درجه) در قالب طرح آماری کاملاً تصادفی، در قالب آزمایش فاکتوریل و در سه تکرار بر روی راندمان دستگاه مورد بررسی قرار گرفت. برای انجام تحلیل های آماری از جعبه ابزار آماری MATLAB و برنامه SAS استفاده شد. پس از تحلیل های آماری، معادلات حرکت و سرعت انگشتی های بردارنده استخراج گردید و نتایج حاصل از آزمایش های مسیر نشان داد که مسیر تئوری و عملی انگشتی ها انطباق مناسبی با هم داشتند. بهترین راندمان دستگاه در ارتفاع انگشتی 14 سانتی متر، ارتفاع گیاه 15 سانتی متر، فاصله کاشت 15 سانتی متر، سرعت پیشروی 2 کیلو متر بر ساعت و شیب زنجیر 13 درجه حاصل شد. در بین پارامتر های مورد بررسی، ارتفاع انگشتی بیشترین تاثیر را بر روی راندمان دستگاه داشت.