موفقیت کلیدی در هر سیستم تولیدی، حفظ سطح بالایی از رضایت مشتری است. به بیان دیگر، هرگونه اختلال در ارائه خدمات ممکن است منجر به از دست دادن سهم بازار شود. در نتیجه مدیریت موجودی، برنامه ریزی تولید و زمان بندی، نقش مهمی را بویژه برای تولیدکنندگان کلاس جهانی ایفا می کند. در شرکت های تولیدی، زمانی که محصولات به جای خرید از فروشنده خارجی، به صورت داخلی تولید می شوند، مدل مقدارتولید اقتصادی (EPQ) اغلب به منظور محاسبه اندازه تولید بهینه که کل هزینه های تولید-موجودی را به حداقل می رساند، بکار گرفته می شود. فرض اولیه در هر مدل موجودی EPQ این است که محصولات بطور سالم تولید می شوند و هیچ نیازی به فرآیند دوباره کاری وجود ندارد. با این حال، به علت ضعف روند، داشتن اقلام با کیفیت ناقص اجتناب ناپذیر است. بنابراین، می توان با صرف هزینه اضافی و تعمیر کردن اقلام معیوب، اقلامی که کیفیت کم تری دارند را دوباره کاری کرد و به اقلام باکیفیت تبدیل نمود. یکی از مهمترین عوامل ایجاد کالای معیوب، خرابی تجهیزات تولیدی است. در مدل های کلاسیک کنترل موجودی فرض بر این است که محصولات با قابلیت اطمینان کامل تولید می شوند و کمتر به مسئله خرابی ماشین آلات پرداخته شده است. بدیهی است که ماشین تولیدکننده ممکن است در زمان انجام کار با خرابی های تصادفی مواجه شود. در این پژوهش یک مدل تولید اقتصادی چند محصولی و تک ماشینی با نرخ تولیدی ثابت و با در نظرگرفتن قابلیت اطمینان ماشین آلات مورد بررسی قرار گرفته است. نرخ تقاضا برای محصولات تولیدی گسسته و به صورت دوره ای است و همچنین فرض شده است که ماشین تولیدی در حین انجام کار دچار خرابی گردد و نیز درصدی از محصولات تولیدی معیوب بوده، و امکان دوباره کاری آن ها وجود دارد. وجود تنها یک ماشین منجر به ظرفیت تولید محدود و کمبود بصورت پس اُفت شده است. هدف این مدل، به حداقل رساندن هزینه های کل سیستم است که شامل هزینه ی تولید، هزینه ی آماده سازی، هزینه ی نگهداری، هزینه ی کمبود، هزینه ی دوباره کاری و هزینه ی دفع دورریز می باشد. سپس مثال عددی برای اعتبارسنجی مدل توسعه یافته و روش حل بیان شده ارائه شده است و در نهایت تجزیه و تحلیل حساسیت راه حل بهینه با توجه به پارامترهای اصلی انجام شده است.
