معلقات سبع درواقع یکی از درخشان ترین آثار شعری در عصر جاهلی و آیینه تمام نمای آن عصر است که فرهنگ و آداب ورسوم، وزندگی مردم را در آن عصر نشان می دهد. چراکه معلقات سبع شناسنامه عصر جاهلی است و درک درست این اشعار و بررسی آن ها از جوانب مختلف راهی برای شناخت عصر جاهلی است.تاکنون پژوهش های بسیاری حول معلقات انجام گرفته است اما پژوهشی که از منظر نقد کهن الگویی همه ی اشعار معلقات سبع را مورد بررسی قرار داده باشد یافت نشده است .بنابراین برآن شدیم تا این آیینه ی تمام نمای عصر جاهلی را با تکیه بر نظریات روانکاوی یونگ مورد بررسی قرار دهیم. اگرچه این نقد همانند همه ی گرایش های دیگر، کاستی هایی نیز دارد ولی در تحلیل روانی شخصیت ها جذاب و پرارزش نیز هست مهم ترین ویژگی این رویکرد کشف رازهای نمادین یا به عبارت دیگر کشف درون مایه های یک اثر ادبی- هنری است (همان: 132) و درون مایه، زندگانی هنرمند و اوضاع واحوال او به معنی کامل کلمه است انسان امروز برای پی بردن به لایه ها و ابعاد درونی و نیز زیبایی های معنایی یک اثر و تأویل کلام آن، باید از نقد روانشناسانه که به مطالعه نفسانیات و حالات درونی صاحبان آثار ادبی می پردازد، استفاده کند. می توان بسیاری از آثار ادبی هنری گذشته های دور و ازجمله قدیمی-ترین اشعار عربی ازجمله معلقات سبع را از را از منظر روانکاوی یونگ و نقد کهن الگویی تحلیل نمود. تاکنون درزمینه ی بررسی کهن الگویی معلقات پژوهشی صورت نگرفته است و این رساله بر آن است که به مثابه ی دیگر پژوهشگران به پژوهش و تحقیق در این اشعار بپردازد و به سبب گستردگی کار درزمینه ی نقد روان شناختی فقط به موضوع بررسی کهن الگویی این اشعار پرداخته می شود
