محیط زیست، قربانی خاموش مخاصمات مسلحانه در سراسر جهان است. مخاصمات مسلحانه، هر دلیل یا توجیهی که داشته باشد، خسارات قابل‌توجهی بر محیط زیست وارد می‌کند. در این راستا حقوق بین‌الملل بشردوستانه در شمار معدودی از مقررات به حمایت از محیط زیست توجه داشته است. این مقررات با توجه به اینکه محدود به آسیب از نوع و مقیاس شدید، گسترده و بلندمدت است، مبهم و تنها حفاظتی ظاهری ارائه می‌دهد. مقررات حقوق بین‌الملل محیط زیست نیز که برای زمان صلح طراحی شده به عنوان راه‌حل جایگزین به اندازه کافی به حمایت از محیط زیست در مخاصمات مسلحانه نپرداخته‌اند. با توجه به ناکافی-بودن مقررات و آستانه بسیار بالای اعمال آنها، و برای رفع خلأها و شفاف‌سازی معنی و دامنه حفاظت از محیط زیست، کمیسیون حقوق بین‌الملل در سال 2013 موضوع حفاظت از محیط زیست در مخاصمات مسلحانه را در برنامه کاری خود قرار داد. شش سال بعد، کمیسیون، پیش‌نویس اصول حفاظت از محیط زیست در مخاصمات مسلحانه را تصویب کرد، و در اصل 12 شرط مارتنس را در قالبی جدید بیان کرد.گنجاندن شرط محیط زیستی مارتنس منعکس‌کننده نقش و جایگاه آن در حفاظت از محیط زیست در مخاصمات مسلحانه دارد.نگارنده با تصور جهت جدیدی برای شرط مارتنس بر این باور است که عملیاتی‌نمودن شرط مارتنس در این حوزه که مفاهیم حقوق بشری را در خود گنجانده، علیرغم سیاق نگارش مبهم و واردکردن چالشهایی بر اصل قطعیت حقوقی و قانونمندی،موجب ظهور و تسهیل وضع اصول و قواعد دیگری می‌گردد که می‌تواند به حفاظت محیط زیست در مخاصمات مسلحانه منجر شود
