ایران در مرکز کمربند زلزله خیز واقع شده است. وقوع زلزله های مخرب چند دهه اخیر نشان داده است که هیچ نقطه ای از این کشور از خطر زلزله در امان نیست. این مخاطره برای توسعه جامعه تهدید محسوب می شود. متغیرهای محیطی بر میزان آسیب پذیری ناشی از آن تاثیر می گذارند. با شناخت این متغیرها و پهنه بندی مناطق می توان میزان آسیب های زلزله را کاهش داد. این مقاله با هدف پهنه بندی میزان آسیب پذیری ناشی از این مخاطره در شهر سنندج براساس متغیرهای تاثیرگذار، تدوین شده است. در این راستا، لایه های متغیرهای طبیعی، کالبدی و انسانی- اجتماعی تهیه و به صورت رستری فراهم و با استفاده از مدل خطی وزنی مرتب شده با دو روش ریسک گرریز و ریسک پذیر بکار گرفته شدند تا نتایج با دقت و جزئیات بیشتری آشکار شود. نتایج نشان داد که قسمت های شمال و شمال غربی از آسیبپذیری بالایی با منشاء کالبدی و انسانی برخودارند در حالیکه قسمت های جنوبی که در درجه بعدی از آسیبپذیری قرار دارد، منشاء طبیعی دارند.
