هیمن محمدی

بدمینتون به عنوان یکی از ورزش‌های پرتحرک و رقابتی، نیازمند سطوح بالایی از آمادگی جسمانی، مهارت‌های فنی و عملکرد حرکتی است. با این حال، شیوع بالای آسیب‌های ورزشی در این رشته، به ویژه در اندام تحتانی و فوقانی، می‌تواند بر عملکرد و مهارت بازیکنان تأثیر منفی بگذارد. هدف این پژوهش، بررسی ارتباط خطر آسیب با مهارت، عملکرد و آمادگی جسمانی در بدمینتون‌بازان بود. جامعه آماری شامل بدمینتون‌بازان دختر و پسر رده سنی ۱۲-۲۵ سال با حداقل سه سال سابقه فعالیت منظم و عنوان قهرمانی استانی یا کشوری بود. نمونه پژوهش ۵۰ نفر (۲۵ دختر و ۲۵ پسر) بودند که بر اساس امتیاز آزمون غربالگری حرکتی عملکردی (FMS) به دو گروه سالم (امتیاز ≥۱۴) و مستعد آسیب (امتیاز ≤۱۳) تقسیم شدند. ابزارهای اندازه‌گیری شامل آزمون‌های مهارتی (سرویس بلند، نت، لاب)، عملکردی (ثبات مرکزی، تعادل اندام فوقانی و تحتانی) و آمادگی جسمانی (پرتاب توپ، طناب‌زدن، دویدن ۱۵۰۰ متر، دویدن رفت‌وبرگشت ۶×۲۰ متر، پرش طول) بودند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون ANOVA یک‌طرفه تحلیل شدند. نتایج نشان داد که در مهارت‌ها هیچ تفاوت معناداری بین گروه‌ها وجود ندارد (05/0p>). در عملکرد، تفاوت معنادار تنها در ثبات مرکزی مشاهده شد (03/0 = p)، به طوری که دختران مستعد آسیب ثبات مرکزی ضعیف‌تری نسبت به دختران و پسران سالم داشتند. در آمادگی جسمانی، تفاوت‌های معنادار در طناب‌زدن (02/0 = p)، دویدن ۱۵۰۰ متر (01/0 = p) و پرش طول (01/0 = p) وجود داشت، اما در پرتاب و دویدن رفت‌وبرگشت تفاوتی مشاهده نشد (05/0p>). این یافته‌ها نشان می‌دهد که خطر آسیب بیشتر بر آمادگی جسمانی و برخی جنبه‌های عملکردی تأثیر می‌گذارد، اما مهارت‌های فنی کمتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد. پیشنهاد می‌شود برنامه‌های پیشگیرانه بر بهبود ثبات مرکزی و آمادگی جسمانی تمرکز کنند تا عملکرد کلی بازیکنان حفظ شود.