هیمن محمدی

هدف : مطالعه حاضر بهمنظور بررسی تأثیر والگوس پویای زانو در طی اسکات بالای سر، بر قدرت و دامنه حرکتی مفاصل ران و مچ پای بسکتبالیستها انجام گردید. روشها : در این مطالعه 35بسکتبالیست سالم (میانگین سن ،20/98 ± 1/99قد 183/27 ± 6/64سانتیمتر و وزن )75/31 ± 9/24در دو گروه کنترل ( 18نفر) و دارای والگوس پویای زانو ( 17نفر) و فاقد آسیب اندام تحتانی در طی یک سال گذشته بهطور داوطلبانه شرکت نمودند. قدرت با استفاده از دینامومتر دستی و دامنه حرکتی غیرفعال با استفاده از گونیامتر اندازهگیری شد. از آزمون تی مستقل در سطح معنیداری 0/05برای تعیین تفاوت قدرت و دامنه حرکتی گروه کنترل و دارای والگوس پویای زانو استفاده شد. یافتهها : بسکتبالیستهای گروه والگوس پویای زانو در مقایسه با گروه بدون والگوس دارای قدرت چرخش خارجی و اکستنشن ران بیشتر (به ترتیب ، )P=0/004 ،P=0/000قدرت پلانتار فلکسیون کمتر ( ،)P=0/001دامنه حرکتی دورسی فلکسیون زانو خم کمتر ( )P=0/021و چرخش خارجی ران بیشتری ( )P=0/002بودند. نتیجهگیری : نتایج نشان داد که بسکتبالیستهای دارای والگوس پویای زانو دارای عضلات سفت و ضعیف مچ پا هستند و به نظر میرسد مداخلات تمرینی متمرکز بر بهبود قدرت و دامنه حرکتی مچ پا، میتواند کینماتیک اندام تحتانی طی اسکات بالای سر را بهبود بخشد و موجب اصلاح والگوس پویای زانو گردد