چکیده: مقدمه : اخیراً برنامه های گرم کردن برای رشته های مختلف ورزشی طراحی شده اند که در پیشگیری از آسیب لیگامان صلیبی قدامی نقش دارند. بر همین اساس هدف از مطالعه مروری حاضر ارزیابی تاثیر برنامه های گرم کردن بر پیشگیری از آسیب ACL ، بهبود عملکرد ورزشی و عوامل عصبی-عضلانی می باشد. مواد و روش ها: برای انجام پژوهش مروری حاضر جستجوی مقالات مرتبط با موضوع تحقیق در سایت های "PubMed" Medline" و "Science Direct" انجام شد و محدوده پوشش مقالات شامل تحقیقاتی در زمینه های "برنامه گرم کردن:، "آسیب "ACL ، "عملکرد ورزشی" و "عوامل عصبی عضلانی" در دهه اخیر بود. نتایج: بطور معمول بسیاری از برنامه های گرم کردن ترکیبی از مولفه های تمرینی مختلف را استفاده می کنند و میزان بکار گیری آنها متفاوت است، همچنین در طراحی تحقیقات نواقصی از قبیل تعداد بسیار اندک آسیب غیربرخوردی ACL وجود دارد. نتایج نشان داد که تنها دو برنامه PEP و KIPP باعث کاهش معنی دار میزان آسیب ACL می-شوند. تمامی برنامه های گرم کردن باعث بهبود اندک در شاخص های آزمون عملکرد ورزشی می شوند. هر چند که تاثیر این برنامه ها بر شاخص های عصبی-عضلانی دارای نتایج متفاوت است اما باعث بهبود معنی دار متغییرهای کینماتیکی و کینتیکی حین فرود پرش می شود. بحث : بنظر می رسد انجام این تمرینات در پیش فصل تأثیرات پایدارتری خواهد داشت چرا که مدت جلسات تمرینی طولانی تر است. همچنین لازم است در طی فصل مسابقات در مدت زمان کوتاه تر و با تاکید بر تکنیک صحیح انجام این تمرینات ادامه داشته باشد.
