هیمن محمدی

مقدمه: کف پای صاف به عنوان شایع‌ترین بدراستایی در میان بسکتبالیست‌ها شناسایی شده است که می‌تواند به نحوی مولفه‌های عملکرد، مهارت و تکنیک فرود ورزشکاران را تحث تاثیر قرار دهد و اغلب به عنوان یک عامل اصلی در بسیاری از اسیب‌های اندام تحتانی از جمله اسیب‌های تاندونی-لیگامانی بیان می‌شود. علاوه بر این شرکت در ورزش پرتنش بسکتبال که نیازمند فعالیت‌های جسمانی شدید است و در معرض خستگی قرار گرفتن موجب افزایش ریسک اسیب دیدگی و افت در مولفه‌های عملکرد، مهارت و تکنیک فرود می‌شود. تاکنون تاثیر بانداژ بر بهبود قوس کف پایی و بهبود عملکرد، مهارت و تکنیک فرود ثابت شده است اما تاثیر این مداخله اصلاحی بر فاکتورهای عملکرد، مهارت و تکنیک فرود در شرایط واقعی(خستگی عملکردی) بررسی نشده است. هدف از پژوهش حاضر تاثیر بانداژ لودای و کینزیوتیپ ناویکولار اسلینگ بر عملکرد، مهارت و تکنیک فرود پسران بسکتبالیست دارای کف پای صاف در شرایط خستگی عملکردی می‌باشد. روش تحقیق: افراد مورد مطالعه شامل 12 مرد بسکتبالیست 18 تا 25 سال دارای کف پای صاف که بصورت هدفمند و از میان داوطلبان بر اساس معیارهای ورود و خروج انتخاب شدند. میزان قوس کف پایی ازمودنی‌ها توسط شاخص استاهلی سنجیده شد و پس از ارزیابی‌های انتروپومتری بانداژ لودای و کینزیوتیپ ناویکولار اسلینگ اعمال و ازمون‌های عملکرد(تعادل وای، سرعت 20 متر، توان سارجنت، چابکی تی تعدیل‌شده)، مهارت(پرتاب ازاد، منطقه‌ای و لی‌اپ) و تکنیک فرود(سیستم امتیازدهی خطای فرود) سنجیده شدند. سپس در مرحله‌ی بعد پروتکل خستگی ویژه بسکتبال اعمال شد و مجددا ارزیابی‌ها صورت گرفت. یافته‌ها: اطلاعات بدست امده در قالب امار توصیفی و استنباطی در نرم افزار spss نسخه 21مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. باتوجه به نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل اماری بانداژ حمایتی نسبت به عدم بانداژ باعث افزایش معنی دار تعادل پویا در شرایط عدم خستگی (0.01=P ، 2.3 امتیازی)، و خستگی (0.03=P ، افزایش 1.81 امتیازی) می‌شود. همچنین خستگی عملکردی نسبت به عدم خستگی باعث، کاهش معنی‌دار تعادل پویا در وضعیت‌های عدم بانداژ (0.01=P، 72/2 امتیازی)، و بانداژ حمایتی (0.01=P، 3.21 امتیازی) می‌شود. به علاوه خستگی عملکردی نسبت به عدم خستگی باعث افزایش معنی‌دار (0.01=P) رکورد دویدن 20 متر سرعت در وضعیت‌های بدون بانداژ (49/0 ثانیه) ، بانداژ حمایتی (60/0 ثانیه)، و کینزیوتیپ (48/0 ثانیه) می‌شود. خستگی عملکردی نسبت به عدم خستگی باعث کاهش معنی‌دار رکورد پرش عمودی(0.01=P و 75/3 سانتی‌متری) در وضعیت عدم بانداژ، می‌شود. خستگی عملکردی نسبت به عدم خستگی باعث افزایش معنی‌دار رکورد چابکی (0.04=P و 68/0 ثانیه‌ای) در وضعیت بانداژ حمایتی می‌شود. یافته‌های پژوهش در زمینه تغییرات مهارت در وضعیت‌های مختلف نشان داد که خستگی عملکردی نسبت به عدم خستگی باعث کاهش معنی‌دار (0.01=P)، امتیاز پرتاب ازاد در وضعیت‌های عدم بانداژ (2 امتیازی)، بانداژحمایتی(1.66 امتیازی)، و کینزیوتیپ (1.91 امتیازی) ، کاهش معنی‌دار (0.01=P)، امتیاز پرتاب منطقه ای در وضعیت عدم بانداژ (41/1 امتیازی) ، و کاهش معنی‌دار (0.01=P)، امتیاز پرتاب لی اپ در وضعیت‌های عدم بانداژ (83/1 امتیازی)، و بانداژ حمایتی (2 امتیازی) می‌شود. همچنین نتایج پژوهش حاضر در زمینه خطای فرود نشان داد که تفاوت معنی‌داری بین نمرات سیستم امتیازدهی خطای فرود در وضعیت‌های مختلف (عدم بانداژ، بانداژ حمایتی و کینزیوتیپ) وجود ندارد. نتیجه گیری: می‌توان نتیجه گرفت که خستگی عملکردی کاهش تمام مولفه‌های عملکرد و مهارت را به همراه دارد و استفاده از بانداژ حمایتی وکینزیوتیپ علاه بر بهبود قوس کف پایی باعث بهبود در عملکرد و مهارت بسکتبالیست‌ها در شرایط با و بدون خستگی می‌شود.