هیمن محمدی

مقدمه و هدف: ارتباط بین جنبه های جسمانی و روانی داوران می تواند به عنوان یکی از عوامل اثرگذار بر قضاوت داوران باشد. بنابراین در پژوهش حاضر به بررسی و مقایسه پاسخ های عملکردی (تعادل و استقامت عضلانی)، عزت نفس و خودکارآمدی در داوران والیبال درجه 1، 2 و 3 پرداخته شد. روش کار پژوهش: از بین داوران مرد والیبال دارای مدارک درجه 1، 2 و 3 کشور عراق، 50 نفر (میانگین سن 76/8 ± 64/38، وزن 86/8 ± 6/77) به صورت تصادفی به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. پس از تکمیل فرم رضایت نامه و پرسشنامه سلامت پزشکی، از آزمون تعادل Y و استقامت عضلانی بالا تنه و پایین تنه با استفاده از آزمون های سورنسن، شنا سوئدی، پلانک و اسکات مورد صورت گرفت. سپس جهت ارزیابی عزت نفس و خودکارآمدی به ترتیب با استفاده از پرسشنامه های روزنبرگ و ریکمن انجام شد. جهت مقایسه میزان تعادل و استقامت عضلانی، عزت نفس و خودکارآمدی داوران والیبال درجه 1، 2 و 3 از آزمون پارامتریک آنووآ و ناپارامتریک کروسکال- والیس و آزمون تعقیبی بونفرونی با سطح معنی داری 05/0 ≤ Pاستفاده شد. نتایج: نتایج تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که بین فاکتورهای عملکردی شامل تعادل و استقامت عضلانی و عزت نفس در بین داوران والیبال درجه1، 2 و 3 تفاوت معنی داری وجود ندارد (05/0 ≥ P). در حالی که میزان خودکارامدی در بین داوران درجه 1 نسبت به درجه 2 و 3 بیشتر است (05/0 ≤ P). نتیجه گیری : با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل دادها می توان بیان کرد که خودکارآمدی داوران درجه 1 در ابعادی همچون مطلوبیت موقعیتی، دانش بازی و ارتباط نسبت به داوران درجه 2 و 3 بیشتر است که می توان با استفاده از این مولفه ها میزان خودکارآمدی و عزت نفس را در داوران درجه 2 و 3 تقویت نمود.