هدف تحقیق حاضر، بررسی دانش کشاورزان نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی و میزان تمایل آن ها به مدیریت این پسماندها در شهرستان کامیاران در سال 1402 بود. این تحقیق از نوع توصیفی-همبستگی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق شامل کل خانوارهای کشاورز شهرستان کامیاران (12682) بوده است که از طریق فرمول کوکران و روش نمونه‌گیری طبقه‌بندی 375 نفر از آنها به صورت تصافی از بین جامعه مورد مطالعه برای انجام مطالعه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده‌ها پرسشنامه بود که روایی آن توسط تعدادی از اساتید دانشگاه کردستان بررسی گردید و پایایی آن از طریق محاسبه‌ی آلفای کرونباخ تایید شد. سپس داده‌های گردآوری شده از نمونه تحقیق با استفاده از نرم‌افزارهای SPSS و AMOS مورد تحلیل قرار گرفتند. یافتهها حاکی از سطح متوسط دانش کشاورزان در مورد پیامدهای پسماندهای کشاورزی و موارد بازیافت آنها بود. نتایج حاصل از تحلیل مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان داد متغیر نگرش نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی با ضریب مسیر 52/0 بیشترین اثر مستقیم و مثبت را بر تمایل نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی داشته است که این اثر در سطح 01/0 معنی‌دار بود. بعد از نگرش نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی، هنجار ذهنی با ضریب مسیر 45/0 اثر مستقیم و مثبتی را بر تمایل کشاورزان نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی داشت که این اثر نیز در سطح 01/0 معنی‌دار بود. بر اساس نتایج، کنترل رفتاری درک شده نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی اثر مستقیم معنی‌داری بر تمایل نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی نداشته است. در حالی که دانش در مورد پیامدهای پسماندهای کشاورزی و بازیافت آنها اثر معنی‌داری بر نگرش و تمایل به بازیافت پسماندهای کشاورزی نداشت، مسؤولیت‌پذیری اخلاقی از طریق اثرگذاری معنی‌دار بر نگرش، تمایل کشاورزان نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی را به طور غیرمستقیم تحت‌تأثیر قرار می‌دهد. در مجموع متغیرهای وارد شده به تحلیل مدل‌سازی معادلات ساختاری قادر بودند حدود 42/0 از تغییرات متغیر تمایل نسبت به بازیافت پسماندهای کشاورزی را تبیین نمایند.
