وجود ارگ دامغان در غرب پلایا دامغان بیانگر فعالیت بادی در منطقه مورد مطالعه است.فرآیند بادی در این منطقه هم شامل سه مرحله برداشت،حمل و رسوبگذاری است.با توجه به پیشرفت تکنولوژی در چند دهه اخیر و در پی آن تغییر در کاربری اراضی،بخش های زیادی از کاربری های گذشته به امروزه تغییر یافته است بویژه بسیاری از اراضی مرتعی به اراضی کشاورزی و یا اراضی کشاورزی به باغات و یا مناطق مسکونی تبدیل شده اند.حال با توجه به اینکه تغییرات در کدام منطقه از فرایند بادی(برداشت،حمل،رسوب)اتفاق بیافتد می تواند الگوهای فرآیند بادی را تحت تاثیر قرار دهد و باعث بهم ریختگی لندفرم ها گردد چنان چه اثر این فرایند را می توان در تشکیل تپه های ماسه ای جدید مشاهده کرد.از طرفی شناخت مناطق برداشت رسوبات بادی از اصول اولیه کنترل و مبارزه با فرسایش بادی محسوب می شود.زیرا با شناسایی مناطق برداشت می توان به جای پرداختن به معلول ها،علت ها را شناسایی کرد و فعالیت های اجرایی را در مناطق برداشت متمرکز کرد.در بسیاری از موارد دیده شده است که به رغم تلاش گسترده دستگاه های اجرایی در زمینه تثبیت ماسه های روان،در بسیاری از مناطق طوفان های ماسه ای و رسوبات بادی همچنان از معضلات مردم مناطق بیابانی است.دلیل این امر را می توان عدم توجه به مناطق برداشت و منشا رسوبات بادی دانست.به همین دلیل برای شناسایی اراضی که در منطقه بیشترین توان رسوبزایی را دارند این تحقیق انجام داده شد. در این تحقیق ، منطقه ای به وسعت حدود 14000 هکتار از این اراضی مورد مطالعه قرار گرفته است. مطالعات براساس نقشه های توپوگرافی،نقشه زمین شناسی و بازدیدها و نمونه های صحرایی صورت گرفت، ابتدا در منطقه اقدام به برداشت نمونه خاک یا رسوب سطحی بدین صورت که در سه تیمار(مزارع قدیم و جدید و مراتع) و در هر تیمار سه تکرار گردید. مطالعه آنالیز اندازه دانه در محدوده های تعریف شده منتج به هفت نقشه گردید . این نقشه ها توان رسوب زایی منطقه را در هر کلاس اندازه بیان می کند.نقشه مربوط به پراکنش ذرات دارای قطر بیشتر از 2000 میکرون نشان دهنده پراکنش ذرات پایدار در برابر فرسایش بادی می باشد و بقیه نقشه ها نشان دهنده ذرات ناپایدار در برابر فرسایش بادی هستند.و از مقایسه نقشه کاربری اراضی با نقشه های مربوط به پراکنش ذرات مشخص شد که بیشترین پراکنش ذرات ناپایدار در اراضی مرتعی و کمتری
