کربن آلی خاک که عمدتاً به عنوان یکی از شاخصهای اولیه کیفیت خاک در بحث منابع طبیعی، محیط زیست و کشاورزی در نظر گرفته می شود ، نشان دهنده میزان جذب دی اکسید کربن اتمسفری میباشد. سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو)، اعلام کرده است که بخش کشاورزی و اراضی کره زمین عامل یک سوم گرم شدن زمین و تغییر اقلیم میباشد که این امر ناشی از مدیریت نادرست و تغییر کاربری اراضی است. بر این اساس در این مطالعه، مناطقی در استان سمنان با گونه غالب درمنه دشتی که تبدیل مراتع به اراضی زراعی آبی جو در آن رایج میباشد، در نظر گرفته شده است. سپس به منظور تعیین چگونگی تغییر ذخیره کربن خاک در اراضی زراعی آبی جو و اراضی مرتعی هم جوار با آنها یک تیمار شاهد (درمنه زار)، دو تیمار کشاورزی 0 سانتی متر و به تعداد سه پروفیل - در منطقه ایوانکی و یک تیمار کشاورزی در منطقه سرخه انتخاب گردیدند. نمونه برداری از خاک هر تیمار در عمق 50 30 تن / 40 و 9 / در تیمار زراعی و پنج پروفیل در تیمار شاهد انجام شد. میانگین کربن ذخیره شده در هر هکتار از اراضی جو دایر در ایوانکی به ترتیب 3 120 و 69 درصدی کربن در خاک / 11 درصد ذخیره کربن ناحیه را به خود اختصاص داده و کشت آن در درمنه زار موجب افزایش 5 / 15 و 6 / می باشد که 2 55 درصدی / 13 درصد ذخیره کربن ناحیه را به خود اختصاص داده و موجب کاهش 2 / گردیده است. این میزان در منطقه سرخه 35 تن در هکتار که 6 40 تن در هکتار می باشد . نتایج / 16 و 2 / کربن در خاک گردیده است، می باشد. میانگین ذخیره کربن خاک در درمنه زار ایوانکی و سرخه به ترتیب 07 آزمون تی استیودنت مستقل بیان گر آنست که با در نظر گرفتن کل مناطق با هم، بین میانگین ذخیره کربن خاک در دو کاربری مرتع و زمین زراعی جو اختلاف معنی داری وجود ندارد، اما با تفکیک منطقه در سایت ایوانکی در سطح 5 درصد اختلاف معنی داری و در منطقه سرخه اختلاف معنی داری وجود نداشت.
