هدف اصلی در این پژوهش بررسی بررسی وضعیت مرتع و تعادل حمل دام تحت دو سیستم چرایی چرخشی و قرق در شهرستان اسلام آباد غرب بود. در هر سایت تحت دو سیستم مدیریتی نقاط معرف نمونه برداری مشخص شد. تعیین مناطق معرف با در نظر گرفتن شرط یکسان بودن ویژگی های محیطی شامل اقیم ، خاک و توپوگرافی صورت گرفت. در داخل هر پلات ویژگی های پوشش سطحی زمین شامل درصد تاج پوشش گیاهی به تفکیک گونه، لاشبرگ، سنگ و سنگریزه و خاک لخت اندازه گیری شد.پس از انجام عملیات میدانی، نمونه های گیاهی به آزمایشگاه منتقل شده و به مدت 10 روز در هوای آزاد خشک و پس از آن وزن کشی شد و در نهایت با اعمال ضریب حد بهره برداری مجاز علوفه قابل دسترس دام در واحد سطح و بر اساس آن ظرفت دام مجاز هر سایت تعیین شد.پس از بررسی داده های بدست آمده برای مقایسه اثر اعمال سیستم چرای سنتی چرخشی بر ویژگی های پوشش گیاهی و ظرفیت حمل دام از آزمون تی استودنت مستقل با استفاده از نرم افزار SPSS استفاده شد.نتایج یافته های تحقیق نشان داد که اجرای سیستم چرای چرخشی موجب بروز تغییرات ملموس در برخی از ویژگی های پوشش گیاهی و همچنین وضعیت و گرایش مرتع نسبت به متطقه قرق شده است.نتایج این پژوهش نشانگر کاهش تعداد گونه های موجود در ترکیب گیاهی از 82 گونه در منطقه قرق به 66 گونه در منطقه تحت چرای دام می باشد. این مساله همچنین باعث کاهش شاخص تنوع گونه ای در منطقه چرا شده نسبت به منطقه قرق شده است.
