حسین جهانی عزیزآبادی

هدف از این تحقیق، مقایسه اثر محیط کشت مخمر ساکارومایسس سرویسیه اتولیز شده (زیموس-2 ) و مخمر زنده بر خصوصیات تخمیر شکمبه ای و فراسنجه های تولید گاز جیره پر کنسانتره در شرایط برون تنی بود. تیمارهای آزمایشی شامل شاهد (بدون افزودنی)، مخمر زنده و مخمر اتولیز شده ساکارومایسیس سرویسیه (زیموس-2 ) در سطح 01/0 و 02/0 گرم در 50 میلی لیتر محیط کشت بود (13 تکرار برای هر تیمار). نتایج مطالعه حاضر نشان داد که افزودن زیموس-2 و مخمر زنده ناپدید شدن ماده خشک و پروتئین خام را نسبت به تیمار شاهد افزایش داد (05/0P > ). نسبت به تیمار شاهد، افزودن زیموس-2 و مخمر زنده غلظت نیتروژن آمونیاکی را کاهش داد (01/0P <). افزودن زیموس-2 و مخمر زنده (در سطح 01/0 گرم) سبب کاهش معنی دار گاز تولیدی پس از 24 ساعت انکوباسیون شد(041/0P <). افزودن مخمر تأثیر معنی داری بر بازده تخمیر و تولید پروتئین میکروبی نداشت. همچنین اختلاف معنی داری بین اثر مخمر زنده و زیموس-2 بر بازده تخمیر مشاهده نشد. افزودن زیموس-2 به طور معنی داری ثابت نرخ تولید گاز (C) و پتانسیل تولید گاز (B) را کاهش داد (05/0P <). نتایج حاصل از این آزمایش پیشنهاد می کند که افزودن زیموس-2 می تواند سرعت تخمیر را کاهش و بازده استفاده از مواد مغذی را افزایش دهد.