هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر روشهای مختلف خشک کردن برگ بلوط گونه Q. persica و افزودن پلی اتیلن گلایکول بر غلظت ترکیبات فنولی و اثر آن برجمعیت پروتوزوا، کل گاز تولیدی و تولید گاز متان در شرایط آزمایشگاه بود. این آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی و به صورت فاکتوریل دو×چهار با دوازده تکرار برای هر تیمار در دو دوره انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل روش های مختلف خشک کردن برگ بلوط (خشک کردن در آفتاب، در سایه، در آون و به روش انجماد) با و بدونه پلیاتیلنگلایکول بودند. روش های مختلف خشک کردن بر غلظت کل ترکیبات فنولی ، تانن متراکم و تانن قابل هیدرولیز اثر معنیداری داشت. اما روش خشک کردن بر محتوای کل تانن تاثیر معنیداری نداشت. در همه تیمارهای آزمایشی جمعیت پروتوزوآ تحت تاثیر پلیاتیلنگلیکول افزایش معنیداری را نشان دادند. بیشترین و کمترین جمعیت پروتوزوآ به ترتیب در تیمار خشک کردن با انجماد و آون مشاهده شد. با افزودن پلیاتیلنگلیکول تولید گاز افزایش غیر معنی داری نشان داد. در همه تیمارها (به جز برگ خشک شده در آفتاب و آون) با افزودن پلیاتیلنگلیکول تولید گاز متان به طور معنی داری افزایش یافت (6/53 درصد). بیشترین و کمترین درصد متان به ترتیب در تیمار خشک کردن با انجماد و آون (به ترتیب 14 و 7/8 درصد کل گاز تولیدی) مشاهده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که خشک کردن با استفاده از آون غلظت کل ترکیبات فنولی و تانن قابل هیدرولیز برگ بلوط و تولید گاز متان ناشی از تخمیر میکروبی برگ را نسبت به سایر روش-های خشک کردن به میزان بیشتری کاهش داد. بنابراین با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد خشک کردن برگ بلوط با آون روش مناسب تری میباشد.
