حسین جهانی عزیزآبادی

تجزیه پذیری ماده خشک کاه گندم عمل آوری شده با سطوح مختلف گاز دی اکسید گوگرد (SO2) و سطوح مختلف سود در قلب یک طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل در دو آزمایش مورد مطالعه قرار گرفت. آزمایش اول شامل چهار سطح گوگرد (صفر، 25/1، 5/2 و 5 درصد ماده خشک) و دو مدت دود دهی (2 و 4 روز) بود. در آزمایش دوم چهار سطح گوگرد (صفر، 25/1، 5/2 و 5 درصد ماده خشک) و دوسطح سود (صفر و 4 درصد) به مدت چهار روز دود دهی مورد استفاده قرار گرفت. تجزیه پذیری تجزیه پذیری ماده خشک کاه با استفاده از انکوباسیون شکمبه ای نمونه ها توسط کیسه های نایلونی در گوساله های نر اخته فیستوله دار به مدت 72 ساعت اندازه گیری شد. در آزمایش اول تجزیه پذیری کاه عمل آوری شده با گاز دی اکسید گوگرد (SO2) افزایش معنی داری (01/0P< ) نسبت به تیمار شاهد داشت. همچنین زمان گاز دهی اثر معنی داری (01/0P< ) بر تجزیه پذیری کاه گندم داشت اما سطوح مختلف گاز دی اکسید گوگرد با زمان دود دهی یکسان تفاوت معنی داری با هم نداشتند. اثر سود بر تجزیه پذیری کاه معنی دار بود (01/0P< ) و کاه عمل آوری شده با سطح 5 درصد گاز SO2 و 4 درصد سود دارای بالاترین میزان تجزیه پذیری پس از 72 ساعت انکوباسیون شکمبه ای بود (3/71 در مقابل 9/48 درصد). از نتایج این آزمایش چنین استنباط می شود که عمل آوری کاه گندم با استفاده از گاز دی اکسید گوکرد و سود در سطح 4 درصد اثر بهتری از کاربرد گاز دی اکسید گوگرد به تنهایی دارد.