حسین جهانی عزیزآبادی

هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات سطوح مختلف نانوسلنیوم و لیزوفسفولیپیدها بر ماده خشک مصرفی و عملکرد بره‌های نر مغانی بود. 36 راس بره نر نژاد مغانی 6 ماهه با میانگین وزن 07/0±2/42 کیلوگرم به طور تصادفی به 6 تیمار آزمایشی شامل 1) جیره شاهد (جیره پایه + 5/0 میلی گرم سلنیوم آلی به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی ، فاقد نانوسلنیوم و لیزوفسفولیپیدها)، 2) جیره شاهد + 05/0 درصد لیزوفسفولیپیدها به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی، 3) جیره شاهد + 1/0 درصد لیزوفسفولیپیدها به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی، 4) جیره پایه + 5/0 میلی‌گرم نانوسلنیوم به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی، 5) جیره پایه + 05/0 درصد لیزوفسفولیپید به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی + 5/0 میلی‌گرم نانوسلنیوم به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی، 6) جیره پایه + 1/0 درصد لیزوفسفولیپید به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی + 5/0 میلی‌گرم نانوسلنیوم به ازای کیلوگرم ماده خشک مصرفی اختصاص یافتند. در این مطالعه، مقدار مصرف خوراک به صورت روزانه ثبت گردید و وزن بره‌ها نیز به صورت هفتگی اندازه-گیری و میزان افزایش وزن روزانه و ضریب تبدیل غذایی تعیین شد. نتایج نشان داد که میانگین افزایش وزن روزانه در تیمار 4 و 5 در کل دوره آزمایشی به طور معنی‌داری بیشتر بود (0001/0=P). همچنین وزن نهایی بره‌های تیمار 4 و 5 در مقایسه با سایر تیمارها به طور معنی‌داری بیشتر بود. میزان ماده خشک مصرفی روزانه طی دوره آزمایشی برای تمامی تیمارها معنی‌دار بود (0001/0P=). در نهایت، تغذیه نانوسلنیوم همراه لیزوفسفولیپید در مقایسه با سلنیوم آلی همراه لیزوفسفولیپید منجر به افزایش وزن روزانه بیشتر در بره‌های نژاد مغانی می‌گردد.