حافظ و سالم از غزلسرایان بنام و بزرگ ادبی فارسی و کُردی هستند که زمینۀ اشعار هر دو شاعر، مباحث غنایی است. در این پژوهش به روش توصیفی و تحلیلی، به بررسی و تحلیل تطبیقی تصاویر رخسار معشوق در غزلیات هر دو شاعر پرداخته شده است. دلیل انتخاب محدودۀ مورد پژوهش، زمینه و بافت مشترک شعر هر دو شاعر است که قرابت خاصی نسبت به هم دارند. ضرورت انجام پژوهش نیز در آن است که تفاوت‌ها و تمایزهای نگاه دو شاعر را در پردازش رخسار معشوق می‌توان پیدا کرد. نتایج پژوهش حاکی از آن است که هر دو شاعر، هرچند با بسامدهای تقریباً مختلف اما نگاه نزدیک به هم دارند و عناصر و ارکان رخسار معشوق، به یک اندازه، نظر و توجه آن‌ها را به خود معطوف کرده است. حتّی تشبیهات، استعارات و ... نیز در زبان آن‌ها بسیار نزدیک به هم است و در بیشتر موارد هیچ اختلافی با هم ندارند. شاید دلیل این امر، نزدیکی جغرافیا و تعاملات و ارتباطات زیادی باشد که قوم کُرد و فارس در درازای تاریخ با هم داشته‌اند. در تمام موارد، تشبیه، عنصر غالب است که شاعران در پردازش تصویر رخسار معشوق از آن بهره برده‌اند. شاید دلیل این امر نیز ملموس و محسوس بودن تشبیه (دور بودن از جنبۀ انتزاعی آن) در قیاس با سایر آرایه‌ها باشد چون موضوع مورد بررسی نیز، موضوعی است که ملموس و محسوس است و از فصول مشترک میان تمام انسان‌ها به شمار می‌آید.
