محدودیت های طبقه بندی معمول و سنتی باعث شده که هنوز تعداد زیادی از بندپایان و مخصوصا حشرات شناسایی نشوند اما از زمان لینه تا کنون ( 250 سال پیش) بررسی تنوع زیستی، توصیف، نامگذاری و طبقهبندی جاندارانی همچون حشرات با تاکید بر DNA صفات و ویژگی های ریختشناختی و رفتاری موجودات زنده انجام گرفته است. در سالهای اخیر خط شناسهگذاری است روش جدید جایگزینی را برای شناسایی گونه ها ارائه کرده DNA که بر اساس تنوع توالی کوتاهی از ،(DNA barcoding) است. این روش ن وآورانه، سریع، دقیق، قابل اعتماد و قابل استفاده برای طیف وسیعی از جانوران پرسلولی از جمله حشرات است. روش خط شناسه گذاری شاخه مهمی از علوم تنوع زیستی است که خلاء موجود بین رو شهای مولکولی و سنتی را جهت شناسایی گونه ها پر کرده است. این روش چارچوب مناسبی را برای شناسایی گون ههای بسیار ناشناخته و گون ههای مهم و گونه های پنهان فراهم کرده است. به علاوه زمینه شناسایی گون ههای مختلف حشرات را بر اساس مراحل نابالغ (شامل تخم، لارو، پوره) را که به رو شهای سنتی قابل شناسایی نیستند فراهم کرده است. با تمام این نکات مثبت که در استفاده از روش بارکدینگ وجود دارد اما باز این روش دچار برخی محدودیت هاست. مسائلی مانند گونه زائی، هیبریداسیون و آلوده بودن بیش از حد که نتایج این روش را با مشکل رو به رو م یکند باعث ایجاد Wolbachia حشرات به گونه های همزیست همچون باکتری محدودیت این روش می شود. از همه مهم تر میزان اعتماد به روش مذکور با توجه به اینکه بیش از 1 میلیون حشره شناسایی شده و هنوز میلیون ها گونه دیگر از آنها شناسایی نشده است زیر سوال رفته است. این حجم بالا از تنوع گونه حشرات باعث شده که حجم داده های به دست آمده از روش بارکدینگ نتواند پاسخگوی تنوع زیستی بسیار بالای حشرات باشد. با توجه به مطالب بیان شده به نظر م یرسد که جهت شناسایی گونه ها باید از تلفیقی از روش های مولکولی مانند بارکدینگ و رو شهای معمول سنتی جهت شناسایی جانوران زنده مخصوصا حشرات استفاده شود.
