با توجه به نقش انرژی در ساختار اقتصادی، اجتماعی و حتی سیاسی کشورها و محدودیت منابع انرژی فسیلی در کشور و افزایش رشد جمعیت و بالطبع افزایش مصرف انرژی، استفاده بهینه از انرژی جایگاه ویژه ای به خود اختصاص داده است . بنابراین اتخاذ راهکارهایی جهت تعدیل مصرف انرژی به نحوی که متوسط نرخ رشد آن در سال های آتی از متوسط رشد تولید ناخالص داخلی تجاوز ننماید، ضروری است . بسیاری از کشورهای صنعتی با ارتقای بهره وری نیروی انسانی و منابع انرژی ، رشد فن آوری و کاهش اتلاف انرژی و بکارگیری توصیه ها و راهکارهای بهینه سازی مصرف انرژی در صنایع و دیگر مصرف کنندگان نهایی توانسته اند شدت انرژی را به میزان قابل ملاحظه ای کاهش دهند . آمارها حاکی از آن است که مصرف فرآورده های نفتی در ایران در کمتر از دو دهه به 3 برابر افزایش پیدا کرده است. و متوسط رشد مصرف سالانه انرژی در ایران حدود 10 درصد است . از سوی دیگر مصرف نادرست و اتلاف غیر منطقی و نامعقول انرژی هزینه های میلیاردی برای کشور در پی داشته است . شاخص شدت مصرف انرژی ایران در سهل گیرانه ترین روش محاسبه حدود دو برابر متوسط جهانی و برابر 242 تن معادل نفت خام به میلیون دلار است. از این رو کاهش و بهینه سازی مصرف انرژی برای تحلیل گران اقتصادی گام بسیار مهمی در بهبود شرایط اقتصادی محسوب می شود. هدف از این پژوهش بررسی نقش سیاست های غیر قیمتی در بهینه سازی مصرف انرژی در ایران است. بدین منظور سال 1392 را بعنوان سال پایه در نظر گرفته و میزان تقاضای مصرف هر یک از حامل های انرژی در بخش های حمل و نقل، ساختمان، صنعت، کشاورزی و ... به تفکیک زیر بخش های مختلف بعنوان سناریوی مرجع تعیین، سپس اقدامات و یا مجموعه اقدامات غیر قیمتی که جهت کاهش شدت مصرف انرژی، توسعه انرژی های تجدید پذیر و ... در کشور می توان انجام داد، در سناریوهای مختلف تعریف می شوند. سپس با استفاده از مدلساز لیپ تقاضای مصرف هر یک از حامل های انرژی تحت هر یک از سناریوها برای سال های 1392 الی 1414، شبیه سازی شده و بهترین سناریوها انتخاب می شوند .
