در یک تقسیم بندی کلی تسهیلات به سه دسته تسهیلات حیاتی، حساس و مهم تقسیم می شوند. تسهیلات حیاتی به تسهیلاتی اطلاق می شوند که دارای گستره فعالیت های ملی هستند و وجود و استمرار فعالیت های آنها برای کشور، حیاتی و ضروری است و آسیب یا تصرف آنها توسط دشمن، باعث اختلال کلی در اداره امور کشور می گردد. تسهیلات نظامی، پایگاه های دفاعی، انبار مهمات و مقرهای فرماندهی، نمونه هایی از چنین تسهیلاتی هستند. در مکان یابی تسهیلات حیاتی و حساس، از یک سو، ایجاد پوشش مناسب سبب کاهش صدمات ناشی از وقوع بحران یا حملات نظامی می گردد و از سوی دیگر، استقرار تسهیلات در فواصل دور از یکدیگر، کاهش احتمال شناسایی و تخریب تسهیلات را به دنبال دارد. در این تحقیق، با در نظر گرفتن اصول پدافند غیرعامل، مسأله مکان یابی تسهیلات نظامی با هدف افزایش توان پدافندی برای مقابله با حملات تهاجمی دشمن مورد بررسی قرار می گیرد. برای این منظور، فرض می شود که شبکه ای از گره ها و مسیرهای ارتباطی میان آنها موجود است و فاصله بین هر جفت گره به صورت طول کوتاه ترین مسیر موجود بین آنها در نظر گرفته می شود. متقاضیان دریافت خدمات (مشتریان) در گره های شبکه مستقر هستند و تقاضای هر مشتری، مقداری ثابت و مشخص است. علاوه بر این، هر مشتری دارای سطح اولویت مشخصی است. در واقع بسیاری از متقاضیان دریافت خدمات نظامی و پوشش های دفاعی، مناطق مسکونی، سازمان ها و یا تسهیلاتی هستند که قابلیت خود دفاعی ندارند و در زمان حملات توسط پایگاه ها و تسهیلات نظامی پوشش داده می شوند. برای مسأله تحت بررسی، یک مدل ریاضی دوهدفه برای مکان یابی تسهیلات حساس ارائه می شود که در آن، اصول پدافند غیرعامل در قالب توابع هدف کمینه کردن میزان عدم پوشش و بیشینه کردن کمینه فاصله تسهیلات از یکدیگر، در نظر گرفته می شوند. تابع هدف دوم با تأکید بر اصل پراکندگی تسهیلات به عنوان یکی از اصول پدافند غیرعامل، کمترین فاصله میان جفت تسهیلات را بیشینه می سازد.به دلیل ناچندجمله ای سخت بودن مسأله، یک الگوریتم ژنتیک دوهدفه برای حل آن در مقیاس بزرگ ارائه می شود.
